Dark Alliance: Hayal Kırıklığı ile Dolu Bir D&D Deneyimi

Böyle olacağı belliydi aslında. Go Pro ile çekilmiş gibi duran ve izleyenleri etkileyen o ilk duyuru sinematiğinden bu yana, Dark Alliance’dan gelen vasatlık hissi artıyordu. Oynanış videoları yayıldıkça, bu sakillik ve hamlık daha da belirgin hale geldi. Sonuçta, 20 yıl boyunca başrolünde Drizzt’in olduğu bir oyunun gelmesini bekledikten sonra bunları görmezden gelmek mümkün olabiliyordu. Ben bile ofisteki Puri’nin siyah yavrusuna Guenhwyvar ismini verip onu yol arkadaşım yapmıştım; dolayısıyla bu oyundan umudumu kolayca kesmeyebilirdim. “Eğer biraz eğlenilecek bir şey çıkarsa benim için yeter,” diyerek daldım Dark Alliance’a. Ama keşke dalmasaydım.

PS2 döneminden gelenler hatırlayacaktır, Baldur’s Gate: Dark Alliance adında bir oyun vardı. Bunun sadece adı ile ilgili bir benzerliği var. Ne yazık ki bu, umduğum gibi iyi bir oyun olmaktan oldukça uzak. Daha da kötüsü, hayatta gördüğüm en kötü tasarım tercihlerine ev sahipliği yapıyor. Oynarken defalarca durup, “Bunu kim, neden ve nasıl onaylayabilirdi? Bu ne kadar kötü bir fikirmiş!” diye düşündüm.

Bir sonraki haritaya geçmek için partinizi bir araya… Aaa, parti yok?!

Kâğıt üstünde Dark Alliance, dört kişilik ortak loot peşinde koştuğumuz oyunlardan biri olarak öne çıkıyor. Çıkışından önceki tüm reklamlar, videolar ve röportajlar, bu parti özelliğinin ne kadar önemli olduğunu vurguluyordu. R. A. Salvatore’un Drizzt kitaplarından tanıdığımız dört ana karakterden birini seçmek mümkün: Düşmanların zayıflıklarını açığa çıkaran, biraz tank, biraz hasar veren barbar Wulfgar; kitapların ana kahramanı, palalarıyla yarattığı hızlı oynanışa sahip drow koruyucu Drizzt Do’Urden; Mithril Salonu’nun cüce kralı, düşmanların önünde kalkanı ile onları durduran Bruenor Battlehammer; ve uzaktan öldürücü ok ve takım arkadaşlarını iyileştirebilen Catti-Brie. Kitaplarda bir de Regis karakteri var ama oyun içinde yer almıyor, sadece tüccar sürekli ondan bahsediyor. Neyse, biz oyundaki dörtlüye dönecek olursak, oyunun sloganı, bu dört karakteri vurgulayacak şekilde “Your party. Their funeral.” şeklinde. Teorik olarak yukarıda bahsedilen tüm vaatlerin yanı sıra, bu karakterler arasında etkileşimli takım saldırıları da yapılabiliyor. Tabii ki offline oynarsanız.

Hantal olmasını kabullenirseniz, Drizzt ile oynamak biraz eğlenceli olabilir. Düşmanların sıklıkla, “Aa, böğrüme ok saplandı galiba” gibi tepkisiz durması ve yere düşmüş karakterlere saldırmaya devam etmesi gibi detaylardan, oyunun yapay zekâ eklemeye gerek duymadığı açıkça belli. Düşmanlara yapay zeka yazmadıkları için, çok daha karmaşık bir görev olan takım arkadaşlarına yapay zeka yazmaları hiç söz konusu olamamış. Bu da oyunun büyük bir vizyon eksikliği olduğunu gösteriyor; bu yüzden yanınıza bot eklemeyi başaramamak gibi kötü bir karar almışlar. Tek başınıza oynarken “Your party” kısmı işe yaramıyor; dört kişilik olarak tasarlanmış ve 15-20 dakikada bitirilmesi beklenen bölümlerde tek başınıza 1 saate varan bir zorlukla karşılaşıyorsunuz. Düşmezseniz, kaldıranınız yok, kombo yapabileceğiniz kimse yok. Üstelik, burun kıvırdığımız Avengers bile daha iyi bir iş çıkarıyor; durumun ne kadar kötü olduğunu düşünün artık.

Dark Alliance oynarken canınız Diablo III çekerse, The Butcher’ın daha da kötü ikizi The Chef ile zaman geçirebilirsiniz en azından.

Dungeons and Dragons demişken, ejderha koymadan olmaz tabii…

Peki, online oynarız o zaman? Sürekli girebileceğiniz ve harcayacaklarını ikna edebileceğiniz üç arkadaşınız varsa durum biraz daha iyi. İlk baştaki zorlukları aştıktan sonra muhtemelen birkaç saat eğlenebilirsiniz. Fakat burada da korkunç tasarım hataları karşınıza çıkıyor. Dark Alliance, her şeyi bir kenara bırakıp aksiyona odaklanmış bir oyun. Dolayısıyla hızlı ve etkili bir oynanış beklemek normal değil mi? Görünüşe göre öyle değil. Oynanış inanılmaz bir hantallık içeriyor; karakteriniz istediğiniz tepkiyi veremiyor ya da çok geç veriyor. Kombolar oluşturduğunuzda, yanınızdan bir goblin zıplayarak geçince hemen bloklamaya ya da yuvarlanmaya basıyorsunuz; fakat karakteriniz, önceki saldırının animasyonuna gömülmüş durumda olduğundan, paslı bir goblin çeliğinden yara alıyorsunuz. Sonra köşeden bir ogre geliyor ve 1 metre öteden savurduğu sopa ile yere sermesi çok uzun sürmüyor. Hitbox’lar da alakasız, hantal oynanışın üzerine bir de gereksiz bir lag eklenmiş durumda. Düşmana kilitlenmek avantaj olmadığı gibi, bazen orada olmayan şeylere kilitlenip geri çıkamıyorsunuz. Ayrıca, oyun size “parry yaparsan takım arkadaşlarınla ortak saldırı fırsatı yaratırsın” diyor. Ben SoulsBorne oyunlarında parry yaparak boss’ları kolaylıkla yenen bir oyuncuyum ama hantal kontroller, hitbox sorunları ve lag ile birlikte zamanlamayı tutturmak zorlaşıyor. Üstelik de, bu kadar çetrefilli bir noktadan kaçınıp, agresif bir şekilde saldırıya geçmek tüm düşmanların hızla yok olmasına yetiyor. Ama belki de Stockholm sendromu mudur yoksa oyunda sevecek bir şeyler bulabilme çabası mı bilemiyorum; birkaç saat bu işkenceyi çektikten sonra, karakterlerin bazı yeteneklerini açtım ve dövüşlerden bir parça daha keyif alır hale geldim. Ancak yapımcıların Dark Alliance’ı psikolojik bir işkence olarak belirlediği için, kısa sürede o keyif de başka şeyler pekişiyor.

Düşmanlarınızdan ve açtığınız sandıklardan çeşitli ganimetler düşecek. Kılıçlar, kalkanlar, zırhlar gibi renk renk eşyalar: Beyaz, Yeşil, Mavi, Mor, Turuncu. Zaten hangi renk neyi temsil ettiğini öğrenmişsinizdir. Fakat sorun nerede? Loot dağılması tam bir dengesizlik içinde. Belirli bölümlerde spesifik bir zırh/silah setini hedeflemeniz gerekirken, oyun tamamen rastgele düşmesi gereken en düşük kalitedeki parçaları Legendary nadirliğinde verebiliyor. Ayrıca, bölüm boyunca topladığınız tecrübe puanlarını ve loot’ları sadece haritayı bitirdiğinizde alabiliyorsunuz. Bu da başka sorunlara yol açıyor.

Online oynarken, grubun ilerlemesi liderin iznine bağlı; liderden çok uzaklaşınca oyun sizi otomatik geri ışınlıyor. Ancak burada düşünememiş oldukları şey, liderin AFK olma ihtimali. Bir gün oynadığım bir oyunda, lider sessizce AFK olduğu için bir türlü ilerleyemedik. Diğer oyuncular 10 dakika bekledikten sonra sıkılıp çıkmaya karar verdiler. İki tane Legendary ekipman düştü diye ben inatla başka şeylerle oyalanırken onun geri gelmesini bekledim. Yarım saat sonra geldi ve iki kişiyle devam ettik. Ancak tam son boss ile çarpışmaya geldiğimizde, bir kez daha AFK olup çıkmaya karar verdi. Lider o olduğu için oyun, seansımı tamamen kapatmaya karar verdi; sonuç olarak tecrübe puanlarım ve loot’larım boşa gitti. Neyse ki, zindanda edindiğimiz tecrübe ve loot’lar hâlâ geçerli, bir sonraki bölümü tamamladığınızda bunlar dikkate alınıyor (ilk başta boşa gittiğini sanıp bu konuda da söylenmiştim, fakat doğrusu böyle olunca bunu da yazmam gerekti).

Bu karakterlerin tipine ne olmuş?

Gerçekten, Drizzt kitaplarını çok seven ve onları güncel olarak hala okuyan biri olarak Dark Alliance’ı severek oynamak için oldukça uğraştım; ama söyleyeceklerim hala bitmedi. Karakterlerin PS3 ve Xbox 360 döneminin çok gerisinde kalan modellemelerini görmezden geliyorum. 2017’den beri geliştirildiği düşünüldüğünde bu üzücü, fakat grafik her şey değil. Gerçek meselem burası: Bu karakterlerin tasarımlarını neye göre yaptınız? Mantığım kitapları referans alması gerektiğini söylüyor ama bunların kitabı gerçek haliyle alakası yok. Bruenor’un saç ve sakalının kıpkırmızı olması, onun kitap içinde dikkat çekici bir detay olması gerekiyor; fakat oyunda sarışın bir Bruenor var. Wulfgar, Kristal Parçası döneminde temiz bir görüntü ile tasvir edilirken, siz ona Viking görüntüsü vermişsiniz. Kitaplarda yer alan Guen’in “siyah bir panter” olarak geçtiği gerçeğiyle, oyunda “astral panter” gibi starry ve pembe-mor bir şey tasarlamaları tam bir facia. Dahası, bu karakterler neden kitaplarda hiç kullanılmayan yeteneklere sahip? Drizzt’in hangi hikâyesinde menzilli saldırı için böyle mor halkalar kullanıyor? Etrafı çeviren hançerler ile donattığı büyü nereden uyduruldu? D&D oyuncusu titizdir, bir büyü gördüğünde onun ne olduğunu bilmek ister; kural kitabını açıp doğru yola gitmiş misiniz bakar (örneğin Baldur’s Gate 3’teki 5. Nesil tartışmaları sürmekte). Oyunda eklenen yetenekler ise “bu da böyle büyülü bir şey atsın” seviyesinde ve hangi karakterlere ya da sınıflara ne kadar uyuyor hiçbir mantığı yok.

“Merhaba, biz 2007 yılından geliyoruz. Bu yüzden grafiklerimiz böyle.”

Her bölümün sonunda, kimlerin ne yaptığını gösteren istatistik tutuluyor. En çok katkı sağlayan oyuncuya herhangi bir bonus verilmiyor. Ancak… başka oyunlardan esinlenmiş olmaları da anlaşılabilir; fakat Tuque Games’teki Blizzard hayranlarının tasarım konusunda karar vermeleri yasaklansın. Zira zırh tasarımları, WoW’un en kötü dönemi olarak anılan “palyaço zırhları” dönemiyle karşılaştırıldığında bile çok kötü. Zırhlar abartılı bir şekilde tasarlanmış ve işlevsellik ile gerçekçilikten çok uzak. Mithril Salonu’nun kralı olduğunuz halde kafanıza hala metal bir kova geçiriyorsunuz. Üzerinde asit kabarcıkları olan bir zırh tasarlamak hangi aklın fikri? Bu tasarım, salonun yol arkadaşlarına nasıl uyuyor? En azından, “Skin” özelliklerinin varlığından dolayı kısa bir sevinç hissettim. Belki karakterlerin ikonik başlangıç setlerini kullanabilirim. Ancak bu sistem de sadece birşeyleri boyamakla yetindikleri için işe yaramıyor. Gerçekten, zırhı laciverte boyadım ve sistem asal takım boyunca çalışıyor. Başka tasarımları kullanamamış olmaları çok hayal kırıklığı. Görülen o ki, o görünüşleri, sadece ilk 10 dakika kullanılmak amacıyla yapılmış. Çok yazık; çünkü oyundaki zırhların çoğu oldukça kötü görünüyor.

Dark Alliance Bruenor’u bile yordukça kıpkırmızı sakallarını ağartmış.

İçindeki Blizzard hayranını hedef alma sebebim sadece zırhlar değil. Düşman tasarımları da çoğu yerden esinlenilmiş. En çok karşınıza çıkan goblinler, Shadow of Mordor’daki orklara kopyala/yapıştır yapılmış gibi. Örneğin, bir troll boss var; üzerine elektrikli aşamalar yerleştirip “ELEKTRİKLİ TROLL!” demişler. Bu bir D&D oyunu, Naxxramas’a boss yapmıyorsunuz. Ayrıca “Chef” adında bir boss da var; “The Butcher’ı telif hakkına takılmadan ne kadar çakabiliriz” konulu bir müze sergisi olacaktır diye düşünüyorum.

Tamam, vurma, öldü…

Bu oyunun hiç mi güzel bir yanı yok? 3 sayfadır magic missile’le saydırıyorum. Var, demek istiyorum ama dilim gitmiyor; çok yalnız bir his var. Hantal dövüşe alıştığınızda bir nebze eğlence veriyor. Co-op oynarken iyi bir gruba denk gelirseniz eğlenceli olabiliyor. Ama bu kadar parayı bayılacak bir oyun mu? Kesinlikle değil. Game Pass’te olması güzel. Eğer halihazırda Game Pass üyeliğiniz varsa bakabilirsiniz; size hitap eder mi diye ama sonunda daha iyi loot kasmanın da bir anlamı olmalı. Hiçbir end-game içeriği olmayan ve senenin sonunda yalnızca yeni bir hikaye ve yeni bir karakterle ciddi anlamda bir içerik sunmayacak bu oyuna, ben bile sırf Drizzt hayranı olduğum için o kadar parayı vermem.”