Dead Space Remake: Korkurun ve Eğlenin!

Son günlerde kendime sürekli “15 yıl önce de böyle miydim acaba?” diye soruyorum. Yoksa sadece yaşlanıyor muyum? Belki de bu “jump scare” olayı zamanla sarsılmaz hale geliyor. Yine de son birkaç günümü ISG Ishimura dışında geçirmeyi kesinlikle istemezdim. Odayı karanlığa boğmak için ışıkları kapatıyorum. Tek aydınlatmam, ekrandan sızan mavi ışık. Hatta bir anlığına bilgisayarın, klavyenin ve faremdeki RGB ışıkları bile kapattım. (15 yıl öncesine göre gerçekten farklı bir şey bu -Can) Kulaklıklarımı takıp sesi açıyorum; Ishimura’nın bir köşesinden diğerine koşmaya başlıyorum. Bazen sadece amacım başımda asılı olan korkunç yaratıklardan kaçmak iken, diğer zamanlarda hedefime ulaşmaya odaklanıyorum. Sakin adımlarla köşelere bakarken, “Ne güzel bir oyun yapmışlar” diye düşünmeden edemiyorum. Çok korkuyorum ama aynı zamanda da eğleniyorum. O bitmek bilmeyen yaratıkların uzuvlarıyla yeniden mücadele etmek büyük bir keyif…

Taklitler asıllarını yaşatır demişler. Gerçekten de bu durum böyle. The Callisto Protocol’un ne kadar fiyasko olduğunu hatırlayarak, Dead Space’in kopyasını yapmaya çalıştılar. Daha doğrusu yapmaya çabaladılar; ben birkaç saat dayanamadım bile. Şu muhteşem remake’ten sonra adını bile görmek istemeyeceğim. Dead Space ile mükemmel bir 12 saat geçirmenin ardından, Callisto’nun ne kadar kalitesiz bir kopya olduğunu daha iyi kavradım. Dead Space’i, hem mükemmel bir yeniden anlatım hem de kendini geliştirmiş bir remake olarak tanımlayabilirim. Senaryoda yalnızca küçük eklemeler dışında bir değişiklik yok. Kahramanımız Isaac Clarke, karısı Nicole’ün peşinde ISG Ishimura gemisini tekrar alt üst etmeye çalışıyor. Görevinin nispeten basit olduğunu düşünerek gemiye adım atan Isaac, burada karanlık bir kabusla karşılaşıyor. Sorunlar, daha gemiye sağlam şekilde inemeden başlıyor. Neyse ki Dead Space, pek çok modern oyunun aksine, oyuncunun vaktini harcamadan hikayesini yavaş yavaş sunuyor. Oyunun ilk dakikalarında hangi belanın içine düştüğünüzü hemen fark ediyorsunuz. Ardından gelen 12 saat, belki de oyun tarihindeki en etkileyici survival horror deneyimlerinden birini sunuyor.

Keyif alarak korktuğum oyun sayısı, bir eli geçmez. Geçen gün isimlerini unutup abim Eser’e “Toynaklı oyun?” dediğimde hemen Clive Barker’s Undying’i hatırlatmıştı. (Toynak nereden çıktı şimdi? -Can) Sonrasında Doom 3 geliyor; bu oyundaki korku hissini de başka hiçbir şeyle değiştirmem açıkçası. Dead Space’in benim için ayrı bir yeri var. Ses tasarımı nasıl bir iştir bir kere? En korktuğunuz korku filminin sesini kapatırsanız, acaba korkacak mısınız? Dead Space bu noktada çıtayı çok yükseğe koymuş, üzerine saatlerce konuşabilirim. Odanın köşesinden gelen demir sesleri, bir sonraki hayatta kalma mücadelemiz için hazırlayıcı bir uyarı niteliğinde. Hani korku filmlerindeki o keskin, tüyleri diken diken eden violin sesini duymuşsunuzdur ya; o müzik çalmadan önce bilirsiniz ki az sonra bir şey olacak. Dead Space de aynısını yapıyor, hatta daha da etkili! Isaac’in kalp atışlarının sesi sürekli olarak temkinli kalmanızı sağlıyor. Peki ya çıkardığı o gürültülü ayak sesleri? Yoksa o sessizlik anları? Uzay boşluğuna yaklaşıp hiçbir sesin duyulmadığı o anlar…

Remake Dersi 101

Uzay boşluğu demişken, Dead Space hem eski oyun hem de keşfedilmemiş bir oyun gibi. Yerçekimsiz ortamlar bu yeniliklerin belki de en önemlileri. Remake versiyonunda yerçekimsiz ortamlara girdiğinizde istediğiniz yöne dilediğiniz gibi hareket edebiliyorsunuz. Bu özellik, oyuncunun kendini uzayda hissetmesini sağlarken, remake’in sunduğu diğer bir avantajı gözler önüne seriyor. Geliştirici Motive Studios, oyuncuya senaryo akışını bozmadan maksimum özgürlük vermeye kararlı. Artık Ishimura’nın bölümleri arasında özgürce gezinebiliyorsunuz. Ayrıca, günümüz teknolojisi ve Frostbite motoru sayesinde yükleme ekranıyla karşılaşmadan oyunun tadını çıkarıyorsunuz. Yükleme ekranlarının yokluğu, atmosferin güçlenmesine katkı sağlıyor. Tek bir “Oh be!” diyemeden oynama hissi harika. Keşke oyun “pause” etmeyi gerektirmeseydi, her şey mükemmel olurdu.

Frostbite engine ile birlikte Dead Space, görsel anlamda hiç olmadığı kadar etkileyici bir görünüme kavuşuyor. Bu yeni motor sayesinde Isaac’ın kıyafeti de dikkat çekici bir biçimde geliştirilmiş. Grafikler 2023 yılına uygun kalitede. Fazla bir şey beklemediğiniz takdirde hayal kırıklığına uğratmıyor. Ancak motorun zaman zaman FPS düşüşleri yaşattığını söylemeden geçemem. Bir de PC versiyonunda sanki optimizasyon sorunları var gibi. İnceleme sürecinde oyuna özel bir sürücü verilmedi. Aslında 7900XTX ile mükemmel bir performans gösterse de, FSR uygulaması gözüme çarptı. DLSS ile ilgili deneyimim olmadı ama, motorun sunduğu “konsol portu” hissinin bu üst düzey AI algoritmalarına yanıt vermediği aşikar.

Aslına sadık ama bir o kadar da farklı

Yeniden yapım sürecinde aslına sadık kalmak büyük önem taşıyor. Ancak bir oyunu 15 yıl sonra piyasaya sürüyorsanız, bazı farklılıklar eklemeniz gerektiği aşikar. Yeni oyunculara açılmanın yanı sıra, yıllar önceki oyunculara da tam fiyatla oyun sunuyorsunuz. Motive, bu noktada işe sıkı sarılmış. Sonuçta yıllar sonra yeni bir motor ile sıfırdan geliştirme yapıyorsunuz; haritaları biraz değiştirseniz ne olur? Görev akışını daha eğlenceli hale getirin, yan görevlerle zenginleştirin. Sonuçta, oyuncunun gerçekten büyük, yaratıklarla dolu bir gemide çaresizce kalma hissini aşılamaya çalışıyorsunuz artık. Ufak tefek “backtracking” gerektiren öğeler de bu bağlamda yer alabilir.

Bütün bunların yanı sıra, elinizde yeni bir karakter var. Isaac artık sadece bir kukla değil; oyunun başından itibaren kendisiyle gerçek bir diyalog kuruyor. Korkusunu ve çaresizliğini ses tonundan anladığımız Isaac, Dead Space’in o klostrofobik atmosferine mükemmel uyum sağlıyor. Bu arada, Isaac’i Dead Space 2 ve 3’te de seslendiren Gunner Wright ile bu özellik tüm üçlemede tam bir uyum sağlıyor.

Kafasına kafasına vurmuyor muyduk?

Yaratıklı, zombili oyunların en temel kuralı: Kafasına vurmalısın! Dead Space’te bunu yaparsanız ne olur? Belli ki yıllar boyunca akıllarda kalan en belirgin husus dövüş sistemiydi. Isaac, şimdiye kadar gelmiş geçmiş tüm kahramanların alışkanlıklarını bir kenara bırakarak dövüşte farklı bir yaklaşım geliştirmişti. Burada kafaya vurmak, bir sonraki sahnede yerde kanlar içinde yatmak demekti. Ne yazık ki Ishimura’yı istila eden yaratıklar, yalnızca uzuvlarını kopararak öldürülebilir. Bu nedenle, “ne yazık” demekten başka çare yok ama bu şekilde bir survival horror ancak bu kadar eğlenceli ve zaman zaman stresli hale getirilebilir.

Oyunun başlarından itibaren, karşınıza çıkan çeşitli düşmanların zayıf noktalarını bulmaya başlıyorsunuz. İki ayağının üzerinde yürüyebilen bir rakibiniz varsa hemen dizlerine saldırıyorsunuz. Ama bu yetmez; kollarına da yönelmek gerekiyor, yoksa doğrudan size saldıracaklardır. Dead Space’in dünyası, birbirinden korkunç yaratıklarla dolu. Hepsi insandan bozma bu varlıkların belki de en dehşet verici olanları o bebek gibi görünen türler. Tam bir korku malsupery! Sesleri, hızları, aniden karşınıza çıkmaları büyük bir korku yaratıyor.

Motive’in sunduğu “peeling” yeniliği, bu minik dostlarla ilgilenirken oldukça tatmin edici. Diyeceğim o ki, bu yeni özellik sayesinde teknoloji sayesinde vurduğunuz yerde etler kemikten güzelce ayrılabiliyor. Her bir mermi, ışık ya da testere, düşmanlarınız üzerinde görünür bir etki yaratıyor ve bu durum karşılaşmaları daha tatmin edici hale getiriyor.

Motive’in başka bir heyecan verici sistemi: Intensity Director (Yoğunluk Yönetmeni). ID, oyun boyunca toplamda 1200 olayı kontrol ediyor. Tek oyunculu bir oyun için oldukça dikkat çekici bir özellik bu. Motive’in amacı oyuncuyu şaşırtmak. ID, oyuncunun hareketlerini sürekli takip ederek, hangi odalara girdiğinizi, ne yaptığınızı, güvende olup olmadığınızı izliyor. Aydınlatmaların bir anda sönmesi, odayı kaplayan dumanlar, etraftan gelen metal sesleri, ve aniden karşınıza çıkan yaratıklar; bunların hepsi ID’nin etkisi altında gelişiyor. Bu 1200 farklı olay sayesinde her oyuncunun kendine has deneyim yaşaması sağlanmaya çalışılmış.

Yeni olmayan ne var?

ID’nin sunduklarından bağımsız olarak, Isaac’in elindeki silahlar da değişmez. Orijinal oyundaki 7 silah, remake versiyonunda da aynı şekilde yer alıyor. Ayrıca Statis ve Kinesis yetenekleriyle çevresel etmenleri kontrol edebiliyor, zorluklarla baş edebiliyorsunuz. Karşınızdaki yaratığın zayıf noktasını bulmak için savaşta bu güçler son derece etkili. Müşteri grafik sistemi pek fazla değiştirilmedi; Motive yeni bir silah eklemeden oyunun dengesini değiştirmeyi istememiş. Zaten Plasma Cutter ile başka bir silah kullanmak istemezsiniz bile! Eğer yeterince cephaneniz varsa bu ikonlaşmış silah, sizi işlerin çoğunda kurtaracaktır. Çalışma masalarında yapacağınız geliştirmelerle birlikte daha da etkili hale getirebilirsiniz.

Oyun akışı sırasında hem zırhınızı hem de silahlarınızı geliştirme fırsatı buluyorsunuz. Her bir silahın standart geliştirmeleri dışında, Ishimura boyunca elde edeceğiniz yeni şemalarla geliştirmelerinizi çeşitlendirmek mümkün. Bunun dışında “node”lar, oyunda bulmanız gereken önemli nesneler. Bunları dolaplardan, yaratıklardan veya dükkândan satın alarak temin edebilirsiniz. Bir oyun turunda tüm silahları güçlendirmek mümkün olmayacak, bu nedenle kıyafetinize ve 1-2 silaha odaklanmanızı öneririm.

Ancak “ben her şeye yumulacağım” diyorsanız Motive’in bir güzel haberi var: New Game+. Senaryoyu bitirip yeni bir tur atmak mümkün artık. New Game+ modunda, ilk turdan elde ettiğiniz tüm geliştirmeler yanınızda geliyor. Ayrıca yeni bir zırh türü, bu moda özel bir ödül ve Dead Space 2’ye geçiş yapmanızı kolaylaştıracak yeni bir “gizli son” da sizi bekliyor.

2008’de neyse 2023’te de o!

15 yıl sonra yeniden yaratıklarla dolu bir gemide 12 saat geçirmek, heyecanla zıplayıp arada kalkıp odanın ışığını açmak ve derin bir nefes alarak yeniden Ishimura’nın karanlık koridorlarına dalmak istiyorsanız, hiç durmayın; Isaac’in macerasına katılın.