Ghost of Tsushima: Uzak Doğu’da Assassin’s Creed Deneyimi

Bir süredir incelemelerde kendimi tekrar ettiğimi düşünüyorum; bazen “Bu cümleyi daha önce de mi kullandım?” düşüncesi aklımı kurcalıyor. Hatta şu anda bile, “Acaba bu konuyu daha önce ele almış mıydım?” diye aklımda dolaşıyor. Eğer daha önce açtıysam bunu hatırlamam benim sorunum. Ancak incelemelerde bir döngüye giriyorsam, bu durum sektörün genel tekrara düşmesine işaret ediyor. Oyun dünyasında harcanan para ve zaman düşünüldüğünde, yüksek bütçeye sahip olan oyunların bir ya da iki türde sınırlandığını görmek mümkün. Risk almadan mevcut trendlere uyum sağlamak, aynı yapı ile farklı bir şey ekleyerek tekrar piyasaya sürmek oldukça yaygın bir yaklaşım haline geldi. Öte yandan, Arkane ve Ninja Theory gibi firmalar, Prey ve Deathloop gibi yapımlarla oyunculara taze deneyimler sunmayı başardı. Bu ay da bu iki oyun kategorisinden birer inceleme gerçekleştirme şansım oldu; PC versiyonu ile Ghost of Tsushima’yı anlatacak olursam, Hellblade 2 için bir tık öteye geçebilirsiniz.

Ghost of Tsushima, trendlere uygun bir oyun olarak sayfalarımıza konuk oluyor. Bugün yinelemekte olduğum başka bir argüman var; bu oyunun “Ubisoft’un açık dünya formülünü daha iyi kullanan” bir yapım olduğu. Bu konuyu iki ay önce Horizon Forbidden West için de dile getirmiştim, fakat bu sefer daha fazla vurgulamak istiyorum. Ghost of Tsushima, Forbidden West’le aynı kaliteye sahip olmasına rağmen, teması, oyun mekaniği ve görev tasarımı ile Assassin’s Creed’e çok daha benzer. Uzun zamandır beklenen Japonya temalı bir Assassin’s Creed deneyimi olarak tanımlanan oyun, benim açımdan bu yüksek beklentiyi karşılayamıyor. “Yasuke nerede, bana Yasuke’yi verin!” diyerek devam edelim.

Ghost of Tsushima, 1274 yılında Moğol ordularının Japonya’nın kapılarını açmasıyla başlayan bir hikaye ile başlıyor. Jin Sakai adlı kurgusal karakter, hayali Khotun Khan ve ordularıyla savaşmak üzere yola çıkıyor. Jin, amcası esir alınırken ve arkadaşları katledilirken bir hırsız olan Yuna tarafından kurtarılıyor. Moğollar adil savaşmaktan çok yağmacılıkla ilerlediği için Jin, samuray öğretilerine sadık kalmakta zorlanıyor. ve hayalet lakabıyla “şinobilerden önceki şinobi” olarak adaya verilmemek için savaşıyor. Oyun, ilerleyen zamanlarda çokça tekrarlanan Sengoku dönemine değil, farklı bir hikaye sunması açısından benim açımdan artı puan kazandı. Ancak hikaye derinliği bana yeterli gelmedi; evet, Jin samuray onurunu korumak için mücadelesini veriyor ama gizlilik ve arka saldırılar gibi mekanikler oyunun başında sunulmuş olmasına rağmen, hikaye akışıyla etkileyici olmaktan uzak kalıyor.

Hikaye, pek çok insan gibi benim için de Jin’in düşmanlarıyla mücadelesi, samuray onurunu lekelemek üzerine kurulu. Ancak, bu durum hikayenin ilk yarısında pek fazla derinliğe ulaşmadığı için oyun beni zorlamıyor. Yine de, müttefik edinme süreçleri ve yan görevler arasında gezinmek keyif verici. Ancak hızlı bir acele havasında geçmiş olan görev zincirleri, yan karakterlerle derin bir bağ kurmamı engelliyor. Bir tarihi kurgunun tanıdık bir evrende geçmesi, benzerlerinden sıyrılmasını zorlaştırıyor ve bu da hikayenin, çoğunlukla son bölümlerde ilgi çekici hale gelmesine neden oluyor.

Oyunun beni içine çeken yanı ise benzersiz ve şiirsel bir ambiyansa sahip olması. Tsushima Adası’ndaki doğa ve renkler harika görünüyor ve müzik de gerçekten etkileyici. Sucker Punch, doğuya odaklanmaya çalışan bir Batılı stüdyonun dersine ne denli iyi çalıştığını gösteriyor; her şey bu eşsiz atmosferi desteklemek için tasarlanmış. Ancak ilginç bir çelişki var; amcanız esaret altında ve Moğollar saldırırken, siz bambu kesip tilki kovalıyorsunuz veya şelale karşısında haiku yazıyorsunuz. Eviniz bile yanarken Tsushima’nın güzellikleri karşısında direnmek zorlaşıyor. Ubisoft’un oyunlarındaki düz ve cansız olan sanal turizm deneyiminin çok daha ötesine geçebilmiş.

Ayrıca, oyunun haritasında görevlerin yolları rüzgar tarafından belirleniyor ve çevredeki nesneleri bulmak için sarı kuşları takip ediyorsunuz bu da daha önce görmediğimiz bir detay. Ghost of Tsushima, bu tür oyuncuyu rahatça yönlendiren unsurları ile kullanışlı bir tasarım sunuyor. Bütün bunlar, oyun deneyimine katkıda bulunarak, benzer tür oyunların kalabalık haritalarından uzaklaşmayı başarıyor.

Şimdi savaşlar ve oynanış dinamiklerine gelecek olursak, bu alanda da Ghost of Tsushima’nın sunduğu tatlar oldukça zengin. Savaşlar görsel ve işitsel geri bildirim açısından oldukça tatmin edici, animasyonlar akıcı ve engellerle karşılaşma oranı düşük. Ancak savaş mekanikleri, tam anlamıyla derin bir deneyim sunmuyor. Farklı düşman türlerini tanımak ve onlara uygun duruşlarla saldırmak gerekse bile, genel olarak savaşın işleyişi oldukça basit kalıyor.

Gizlilik mekanikleri de istediğiniz gibi ilginç değil, normal suikastlerin yanı sıra Batman: Arkham Knight’ta gördüğümüz sistem benzeri mekanikleri beraberinde getiriyor. 2-3 ana görev dışında gizlilik odağına sahip çeşitli bölümler yer almadığı için bu mekanikler yeterince derinlik kazanamıyor. Oyun genel öykü açısından yeterli aktiviteleri sunamıyor. Aynı zamanda tasarımı açısından da akılda kalıcı görevleri …

Teknik açıdan konuştuğumuzda ise Ghost of Tsushima, bir önceki nesilden geldiğini gösterse de, sanat tasarımı ile bunları ustalıkla örtüyor. Karakter animasyonları ve yüz senkronizasyonu gibi detaylar, bütçenin sınırlı olduğu izlenimini veriyor. PC sürümü ise oldukça iyi, grafik ayarları kullanışlı olup, kare oranında sorun yaşamadan muhteşem bir deneyim sunuyor. Bu oyun, günün sonunda Japonya’da geçen bir Assassin’s Creed oyunu olan potansiyeli ile karşımıza çıkıyor; çok az değişiklik ile bu benzerliğini koruyor. Oyun, mekanik olarak Assassin’s Creed ile pek çok ortak unsura sahip. Ancak, Ghost of Tsushima’nın sunduğu hikayeyi ya da tecrübeyi eşitlenmek zor bir noktada değerlendirmek gerekiyor.

♦ İnceleme puanlarımız ne anlama geliyor?