Greedfall 2: Taktiğin Derinliklerine Yolculuk

Birinci oyunu oynadığımda, “Bu oyun nasıl böyle küçücük bir boyuta sığdırılmış?” diye düşünmekten kendimi alamamıştım. Görsel açıdan çok abartılı bir şey sunmayan bu yapım, teknik olarak da bir hayli stabildi. Yani, açıldığında kaybolmuyor; aksine, küçük kurnazlıklarla dolu akıcı bir oynanış deneyimi sunuyordu. Yarı açık bir dünya dizaynı sayesinde, her şey aynı anda işlemiyor, kapılara uzun animasyon süreleri ekleyerek ihtiyacımız olan mekanları yüklüyordu. Düşünsenize, boş bir dünyada kaybolmadan oynamanın bir yolunu bulmak, elinizdeki oyunu daha da eğlenceli kılıyor! Ayrıca, ışıklandırma ve renk seçimiyle o kadar kaliteli olmayan kaplamaların sırıtmasını önlüyorlardı. Kapalı mekanların loş oluşu, açık alanların ise sonbahar renkleriyle süslenmiş olması her şeyi daha bir mistik hale getiriyordu. Nostaljik bir yolculuğa çıkmak gibi düşünün! Tüm bunlarla birlikte, oyun mekanikleri ve hikâye akışı da o kadar sarıcıydı ki, hâlâ “İyi ki oynamışım!” dediklerim arasında yer alıyor.

İşte, bu durum Greedfall 2 için de geçerli. Tanıdık bir tabak daha istemek gibiydi; her şey bir anda klasik bir yemek masasında bulmuş gibi hissettiriyordu. Ancak, derinlere indikçe ve birkaç saat geçirdikten sonra Greedfall 2’nin daha taktiksel bir yapıya büründüğünü fark ediyorsunuz. İlk oyunda geçen olaylardan üç yıl öncesinde, karakterimizin kendini kabilesine ispatlama çabasını izlerken, bir yandan da yerlilerin gözünden olan olayları keşfediyoruz. Yani, ana karakterimiz bir genç ve kendisini kabilesine kanıtlamaya çalışan bir büyücü, hatta Druid olarak da adlandırılabilir. Oyun, Malichor hastalığının kökenine, kolonicilere ve çevredeki vahşi yaşamaya dair derin bir hikaye sunuyor. Bütün bu süreçlerde, yerlilerin iletişim kurduğu bir dil bile geliştirilmiş; bu da oyunun dünyasına daha da kapılmanızı sağlıyor.

İşin derinine inelim

İlk oyunun arayüzüne pek bir değişiklik yapılmadığını görmek beni biraz şaşırttı. Menüler, karakterlerin güçlendirmeleri ve durum bildirimleri alıştığımız şekildeydi. Oynanış açısından da aynı şey geçerli. Yani, karakterlerin aksiyon puanları ve yetenekleri ile bu puanların nasıl kullanıldığı hâlâ aynı.Ekranın sol tarafında grup formasyonunuz mevcut ve oynamaya devam ettikçe ekibinize eklediğiniz karakterlerin anlık bildirimlerini takip edebiliyorsunuz. Gerçekten, taktiksel oyun yapımına en iyi örneklerden biri olarak bu özellik devreye giriyor. Oyun sizden grup halindeki tüm kahramanları aktif bir biçimde kullanmanızı istiyor ki burada zor bir durumla karşılaşmak kaçınılmaz! Zorluk seçim ekranında, tek kişilik oyun deyip başlayıp birdenbire tüm grubu kontrol ederken kendinizi bulabiliyorsunuz. Çünkü seçebileceğiniz üç farklı zorluk var: hikâye, macera ve taktiksel. Hikâye modu elbette kolay; ama macera ve taktiksel zorluklar arasında bir fark var mı derseniz, ahhh! Bunu biraz sorgulamak gerek! Her ne kadar ‘taktiksel’ yani her karakter hareketini aktif bir şekilde kullanmanız gerektiği vurgulansa da, aslında kayıtsız bir yapay zeka ile baş başa kalıyorsunuz! Bu durumda savaşçılarınızın rastgele hedeflere saldırması, okçuların ise uygun bir pozisyona gitmek için akılalmaz yerlere koşması oldukça sıradan bir hale geliyor.

Taktik yaparken oyunu bozduk

Taktiksel ekrandayken her karakterin ardı ardına üç aksiyon yaptırma şansına sahipsiniz. Aksiyonlar; bir yere gitmek, yetenek kullanmak ya da ceplerindeki iksiri içmek olabilir. Tekrar oyuna döndüğünüzde bu aksiyonlar sırayla uygulanıyor. Her aksiyonu kullanabilmek için gereken belli bir miktar puan olduğunu unutmamak gerek—karakterler 5 puanla başlıyor ve yetenek kullandıkça azaltıyor. Senaryoyu ilerlettiğinizde güçleniyorsunuz ki bu da puanlarınızın artması ve aksiyonların daha ucuz hale gelmesi anlamına geliyor. Fakat durumu yalnızca taktiksel ekranda oynamak, oyunun süresini oldukça uzatıyor. Yani, ilk oyunda yanınıza aldığınız karakterler akıllıydı. Kendi kendilerini idare edebiliyorlardı ama ikinci oyunda her şey bir nebze de olsa ağırlaşarak taktiksel yapıya dönüşüyor. Bu da ilk oyunu sevenler veya daha hızlı aksiyon arayan oyuncular için bir tür hayal kırıklığı yaratacak gibi!

Sonuç olarak; oyunun Erken Erişim’de olduğunu unutmamak ve yapımcıların bu durumu oyuncuların yönlendirmesiyle şekillendireceklerini bilmek lazım. Bu konuda umut verici ama görünüşe göre teknik açıdan çok fazla gelişime ihtiyacı var. İlk oyunun böyle bir ihtiyacı olmamasına rağmen, ikinci oyun için temkinli yaklaşmak mantıklı. Üstelik erken erişim sürecine girmek, “Bu oyunu daha ucuza alma şansınız var!” marketing taktiğine sahiptir. Eh, bunu düşünmek lazım.

ARTILAR

• Detaylı yetenek ağaçları
• Dünyası sizi içerisine çekiyor, farklı bir teması var.

EKSİLER

• Savaş sistemi çok ağır ve uğraştırıcı

SON KARAR: Yerlilerin gözünden hikâyeyi görmek gerçekten de olayların nasıl şekillendiğini öğrenmek açısından çok güzel. Ancak yarı açık dünyasıyla umudu var; ama oynanış mantığını tamamıyla değiştirmeleri ise pek de iyi olmamış gibi gözüküyor.