Hell Clock: Geçmişin Karanlık Sayfalarında Bir Aksiyon Macerası

Sevgili Oyungezerler, her birinizin kalbinde farklı bir oyun anısı mevcuttur, öyle değil mi? Bugünkü konumuz, akla ziyan süper kahramanlar, çılgın canavarlara pabuç bırakmayan ekran kahramanları ve bir de bunların yanında hayli sıradan bir isimle anılan, ama içi dışına taşan bir oyun: Hell Clock! Brezilyalı Rogue Snail stüdyosu tarafından geliştirilen bu oyunda, geçmişin acı anılarına odaklanırken bir yandan da karşımıza çıkan çeşitli aksiyonlarla da canımızı sıkmayı başarıyorlar.

Canudos’u ve Vaiz’ini kurtarabilecek misiniz? Şimdi kollarınızı sıvayın, çünkü Hell Clock’un esin kaynağı, Brezilya tarihinin karanlık sayfalarından birini olan Guerra de Canudos, yani Canudos Savaşı. Yani, bu durumun bir “savaş” olup olmadığını merak edenler için sabırlı bir araştırma kitabı okumayı öneririm, çünkü bu olaylar hem tartışmalı hem de kıyasıya bir drama içeriyor. Oyun, geçmişteki acıların izini takip ederek, kölelikten kurtulma çabası içindeki Pajeú adlı karakterimizi kontrol ediyoruz. İblisleri alt etme, kayıp ruhları kurtarma ve elbette Vaiz’i kurtarma hedeflerimiz arasında bulunuyor. Üzerinde durmadan edemeyeceğim bir detay, aslında tarih, bazen film senaryosundan daha dramatik olabilir. Hani, “Bayağı bir kargaşa hali” diye tabir ettiğimiz bir durumdan bahsediyoruz!

Şimdi gelelim hiç beklenmedik bir şekilde, roguelike ve aksiyon RYO türlerini bir araya getiren Hell Clock’un sunduğu özelliklere. Hadi, “eyvah, biraz Hades, biraz Diablo!” diye haykıran ruhumuzu baskılama aşamasına geçelim. Haydi gelin, haritalar ve özellikler üzerinde biraz daha düşünelim. Haritaların rastgele üretilmemesi benim için ilginç bir durum. Yani, her seferinde aynı yerleri gezip “Aaa ben burayı geçmişte de görmüştüm!” demedikleri için şanslıyım ama bir yandan da bu pek renkli bir tecrübe olmuyor, sanki her seferinde aynı eski yemeği yemişiz gibi. Tabi ki bu durumda benim damak tadım devreye girmiyor, o yüzden de çok şikayetçi değilim ama yine de bazı “eyvallah”lar vermeyi unutmayalım!

Biraz daha derinlere inerek, Cehennem Saati özelliği karşımıza çıkıyor, hani o 7 dakikalık geri sayım… Bir bakıma, “hey, burada bir sürü eğlenceli şey yapmalıyız” demek için harika bir fırsat. Eğer zamanla yarışmayı sevmiyorsanız, “relax” moduna geçip ebeveynlerinizin size sunduğu her şey gibi dondurabileceğinizi unutmayın! Oh, ne güzel, istediğiniz gibi oynayarak eğlencenin tadını çıkarabilirsiniz! Ancak yine de bu baskıyı hissetmeden oynamanın eksiklik yaratıp yaratmadığını düşünmek zorundayım. İsterseniz bunu başka bir zaman tartışalım, bir çay içelim, bakarım “nasıl gidiyor” diye.

Karakter geliştirme sistemi oldukça zengin, bu kesin. Tamir ettiğiniz Büyük Çan ve diğer nesnelerle oynamak, bana hayal gücümü açma fırsatı veriyor ki bu benim favori kısmım! Hikaye kısmına gelince, “Bana göre” dediğim yer bambaşka! Bazıları bu detayları takip etmekte zorlanırken, bazıları kaybolmuş bir ruh gibi kendi yolunu bulup akışa kapılmak isteyebilir. Ve elbette, Canudos Savaşı hakkında bilgi sahibi olmayanlar için, “hey, biraz araştırma yapalım!” diye seslenmekten çekinmiyorum. Bariz bir şekilde neler olduğunu anlamak çok eğlenceli!

Görsel olarak değerlendirdiğimizde, Hell Clock’un sunumunun hiç de fena olmadığını inkar edemem. Ancak, müziklerin bir Diablo melodisini andırdığını düşündüğümde, içimde bir “Yeter ama abi!” sesi yankılanıyor. Genelde bazı oyunlar, sadece müzikleriyle bile ruhumuza işlediğini düşündürtür. Genel bir değerlendirme yaparsam, sınıfı geçecek bir oyun olarak Hell Clock benim gönlümde bir yer edindi. Geliştirici ekip birkaç geri dönüşle bu noktaları geliştirebilir ve belki de oyun, daha iyi bir versiyonuyla karşımıza çıkabilir. Ve eğer bu gerçek olursa, şansımızı kullanmakta sakınca görmeyiz!