Hotel Barcelona: İki Tuhaf Zihnin Ortaya Çıkardığı Korkutucu Roguelike Deneyim

SUDA51 (Goichi Suda) gerçekten de tuhaf bir adam. Bu özelliğini daha önce geliştirdiği Lollipop Chainsaw, No More Heroes ve Killer is Dead gibi oyunlarda açıkça görebilirsiniz. Öyle bir aklın yanına bir başka garip zihin, SWERY65 (Hidetaka Suehiro) eklenince ortaya oldukça ilginç bir oyun çıkma olasılığı yükseliyor. Hotel Barcelona da bu durumun somut bir örneği. Oyunun temel yapısı tam anlamıyla bir delilik içeriyor.

Hotel Barcelona, bu iki sıra dışı yaratıcı sayesinde evren kurma işinde oldukça başarılı bir iş ortaya koyuyor. Katillerin gizlendiği bu otele girdiğiniz anda bir lanetle karşılaşıyorsunuz. Çıkmak isteseniz bile ruhunuz otele bağlı kaldığı için oradan ayrılma şansınız yok. Sonuç olarak, otel içinde ve çevresindeki köylerdeki insanlar, zamanla insan formundan çıkıp çeşitli canavarlara dönüşüyor. Oyun boyunca karşılaşacağınız katiller, (ayrıca boss savaşlarındaki rakipleriniz) hiçbir zaman insan gibi görünmüyor. Ana karakterimiz, çaylak bir federal polis olan Justine. Hotel Barcelona’yı araştırmak için yola çıkan Justine, ruhunu katil olan Dr. Carnival’a kaptırıyor. İkisinin, tamamen zıt karakterleriyle aynı bedeni paylaşarak ortak amacı, oteldeki laneti çözmek ve bu lanetin arkasındaki cadıyı öldürmek oluyor. Kapsamı basit bir hikâyeye dayansa da, işlenişini oldukça beğendim. Özellikle otelde tanıştığımız karakterlerin ilgi çekici geçmiş hikâyelerini öğrenmek bana ayrı bir keyif verdi.

Sunum açısından, özellikle ara sahnelerin üzerinde oldukça yoğun bir çalışma yapılmış. Anime tarzındaki tasvirleri izlerken ekrana kilitlenmemeniz mümkün değil. Fakat, bu görseller Japonca diline göre hazırlandığından, oyunu İngilizce oynarken senkronizasyon problemleri yaşanabiliyor. Bu durum çok rahatsız edici olmamakla birlikte, ağız hareketlerine dikkat eden biri olarak, beni biraz sinirlendirdi. Bunun dışında, hem ara sahnelerde hem de normal diyalog ekranlarında kullanılan yazım tarzı hoşuma gitti. Yapılan espriler, karakterlerin hikâyeleri ve diyalog akışı oldukça yaratıcı bir şekilde kurgulanmış.

Bu Cennet de olabilir, Cehennem de

Elbette bu oyun size çok da huzurlu bir deneyim sunmuyor. Hotel Barcelona, roguelike türünde bir yapım. Yani sürekli aynı bölümü oynayıp, kazanılan kaynaklarla güçlenerek ilerlemeye çalışıyorsunuz. Bu türde eğlenceli olan, her denemede oynadığınız bölümlerin farklı hissettirmesi. Ancak burada durum öyle değil. Düşman türleri dışında, herhangi bir değişiklik gerçekleşmiyor; tamamıyla aynı bölümü tekrar tekrar oynamak zorundasınız. Oyun, çeşitlilik sağlamak için bazı özellikler eklemiş; örneğin gece olduğunda silahınız ekstra güç kazanıyor ya da karakterinizin boyu değişiyor. Ancak bunun da oyuna ciddi anlamda bir farklılık kattığını söylemek zor. Dolayısıyla, Hotel Barcelona’nın roguelike unsurları büyük bir hayal kırıklığı yaratıyor.

Maalesef, sorunlar bununla da sınırlı değil. Oynanışın kendisi de ciddi bir problemle karşı karşıya. Bunun nedeni ise akıcılıktan yoksun olması. Tuşlara basıldığında bazen komutlar oyuna ulaşmıyor. Saldırı tuşuna bastığınızda karakter saldırmıyor, kaçış tuşuna bastığınızda bekleneni vermiyor gibi birçok sorunla karşılaştım. Bu durum da oyundan keyif almayı zorlaştırıyor. Hatta ikinci bir gamepad ile denedim, ancak sorun aynı şekilde devam etti; yani komut algılamasında önemli bir sıkıntı söz konusu.

Bu sorunların yanı sıra, bölüm tasarımları ve düşmanlar da adeta sinir bozucu bir şekilde tasarlanmış. Örneğin, bir zombi size vuruyor, siz daha ayağa kalkmadan başka bir yerden bir bomba geliyor. O bombayı atlattığınızda bu kez zombi tekrar saldırıyor. Bu kısır döngü, sizi ölene kadar durmadan devam ediyor. Şans eseri kurtulduysanız bile, üçüncü bir durum devreye giriyor ve yine ölüyorsunuz. Kendinizi çevrimiçi bir Mortal Kombat maçında dünyadaki en iyi oyuncuyla dövüşüyormuş gibi çaresiz hissediyorsunuz.

Bu rahatsız edici döngü, boss savaşlarına da yansımış. Boss öncesindeki sinematikler beni heyecanlandırsa da, savaşların kendisi son derece dengesiz. Bir anda saldırıya uğruyor, kalkana dek düşman üzerinizde saldırısını sürdürüyor. Oyun, neredeyse hatasız bir performans sergilemenizi bekliyor. Ancak bu durum, souls-like türündeki gibi “hareket desenlerini öğren, sonra strateji geliştirebilirsin” mantığında değil. Çünkü orada bile bir hata payınız varken, burada maalesef yok.

Hotel Barcelona’da beni gerçekten etkilemeyi başaran tek mekanik “Phantom” oldu. Yarış oyunlarındaki hayalet sürücü mantığını anımsatıyor. Önceki bölümdeki her eyleminizi kopyalayan bir hayaletiniz mevcut. Bunun yanı sıra, bu hayalet sadece görsel olarak değil; yaptığı her hareket düşmanlara ve bölümlere etki ediyor. Özellikle bir boss savaşını tekrar oynarken çok büyük bir fark yaratıyor. Bunu daha önce herhangi bir roguelike oyunda görmemiştim ve gerçekte hoşuma gitti.

Ama Asla Ayrılamazsın

Sonuç olarak, Hotel Barcelona, iki yaratıcı ve tuhaf karakterin ortaya koyduğu çılgın bir proje olmuş. Hikâyesi ve karakterleri kesinlikle merak uyandırıyor; özellikle otelin laneti, Dr. Carnival ile Justine’in zıt kişilikleri ve ara sahnelerdeki anime tarzı sunumlar oyunun en güçlü yanları. Ancak oynanış açısından, aynı özen gösterilmemiş. Roguelike unsurları tekdüze, kontroller sorunlu, bölüm tasarımları sinir bozucu ve boss savaşları dengesiz. Phantom mekaniği gibi yaratıcı fikirler olsa da, bunlar oyunu kurtarmaya yeterli gelmiyor.