Hotel Barcelona: Suda51 ve SWERY65’in Çılgın Dünyası

SUDA51 (Goichi Suda) gerçekten olağandışı bir karakter. Daha önceki projeleri olan Lollipop Chainsaw, No More Heroes ve Killer is Dead gibi oyunlarda bu tuhaflığı net bir şekilde görebilirsiniz. SWERY65 (Hidetaka Suehiro) gibi bir başka yaratıcı bu ikiliye katıldığında, kesinlikle sıra dışı bir oyun ortaya çıkma ihtimali artıyor. Hotel Barcelona da bu durumun somut bir örneği olarak karşımıza çıkıyor. Oyunun teması tamamen bir deli zihniyetinin eseri.

Hotel Barcelona’ya Hoşgeldiniz! Hotel Barcelona, bu iki çılgın zihnin yarattığı evreni oldukça ilginç bir şekilde sunuyor. Katillerin gizlendiği bir yere girdiğinizde, lanetleniyorsunuz. Ne kadar kaçmak isteseniz de ruhunuz otele zincirleniyor ve oradan uzaklaşamıyorsunuz. Bu nedenle otelde bulunan katiller ve çevresindeki köylerdeki insanlar zamanla insan formundan çıkarak çeşitli canavarlara dönüşüyor. Karşılaştığınız katiller, bildiğiniz gibi asla insan olarak karşınıza çıkmıyor. Ana karakterimiz ise bir çaylak federal polis olan Justine. Hotel Barcelona’yı araştırmak amacıyla yola çıkan Justine, ruhunu Dr. Carnival adındaki bir katil ruha kaptırıyor. Bu iki zıt karakterin ortak amacı, otelin lanetini çözmek ve bu lanetin arkasındaki cadıyı ortadan kaldırarak insanları kurtarmak. Hikaye temelde basit olsa da işleyiş şekli oldukça etkileyici. Otelde tanıştığımız karakterlerin ilgi çekici arka plan hikayeleri dinlemekse ayrı bir keyif veriyor.

Sunum aşamasında ise özellikle ara sahneler için büyük bir çaba sarf edilmiş. Anime tarzındaki çizimler ekran başında sizi çiğneyip geçiyor. Fakat çizimlerin Japonca diline göre yapılmış olması, oyunu İngilizce oynarken senkronizasyon sorunları yaşamanıza yol açabiliyor. Çok büyük bir sorun teşkil etmese de, çizimlerin ağız hareketlerine dikkat eden biri olarak bu durum beni biraz rahatsız etti. Bunun dışında, ara sahneler ve diyalog ekranlarının yazım tarzı gerçekten hoşuma gitti. Yapılan espriler, karakterlerin hikayeleri ve diyalogların akışı oldukça yaratıcı bir şekilde kurgulanmış.

Bu Cennet de Olabilir, Cehennem de Ancak bu oyun kesinlikle güllük gülistanlık bir deneyim sunmuyor. Hotel Barcelona, roguelike tarzında bir yapım. Yani sürekli aynı bölümü oynayıp, çeşitli kaynaklar aracılığıyla güçlenerek ilerlemeye çalışıyorsunuz. Bu türün eğlenceli yanı, bölümlerin her seferinde farklı bir deneyim sunmasıdır. İlk denemenizdeki harita, ikinci denemenizde asla aynı olmayacaktır; kapılar, platformlar ve düzenler sürekli değişmektedir. Ancak burada durum farklı. Düşman türleri hariç hiçbir değişiklik olmadan tamamen aynı bölümü tekrar tekrar oynuyorsunuz. Oyun, çeşitlilik katmak adına bazı özellikler eklemiş; örneğin gece olduğunda silahınız ekstra güç kazanıyor ya da karakterinizin boyu değişiyor. Ancak bunların oyuna büyük bir fark kattığını söylemek zor. Dolayısıyla Hotel Barcelona’nın roguelike unsurları büyük hayal kırıklığına dönüşüyor.

Maalesef sorunlar bununla sınırlı değil. Oynanışın kendisi de oldukça sorunlu. Bunun başlıca nedeni, akıcılığın eksikliği. Tuşlara bastığınız komutlar bazen oyuna geçmiyor. Örneğin saldırı tuşuna sık açtığımda karakterim saldırmıyor, kaçış tuşuna bastığımda tepki vermiyor gibi birçok olaya tanıklık ettim. Bu da oyundan zevk almayı imkansız hale getiriyor. İlk başta kontrol cihazının bozuk olduğunu düşündüm ve başka bir kontrol cihazı ile denedim, ancak sorun aynı şekilde sürdü. Yani komut algılamasında ciddi bir sorun var.

Bunların yanı sıra, bölüm tasarımları ve düşmanlar da adeta sinir bozucu bir şekilde tasarlanmış. Örneğin zombi size vuruyor, siz daha düştüğünüz yerden kalkmadan bir başka yerden bomba düşüyor. O bombayı atlattığınızda zombi bir kez daha saldırıyor. O saldırıyı bertaraf ettiğinizde yeniden bir bomba geliyor… Kısır döngü, sizin ölmenizle sona ermiyor. Şansınıza kurtulmayı becerdiniz diyelim, üçüncü bir değişken devreye giriyor ve yine ölüyorsunuz. Kendinizi çevrimiçi bir Mortal Kombat maçında, dünyanın en iyi oyuncusuyla dövüşüyormuş gibi çaresiz hissettiriyor.

Bu döngü boss savaşlarına da yansıtılmış. Nihayetinde boss öncesindeki video kesitleri beni heyecanlandırsa da savaşların kendisi tamamen dengesiz. Bir anda darbe yiyorsunuz, kalkana kadar düşman üzerinizde tepinip sizi öldürüyor. Oyun neredeyse hatasız bir şekilde oynamanızı bekliyor. Ancak bu, souls-like türündeki gibi “hareket desenlerini öğrenip strateji geliştir” mantığına benzemiyor. Çünkü orada bile hata payınız bulunurken, burada bu yok.

Hotel Barcelona’da gerçekten etkileyen tek bir mekanik var: “Phantom.” Yarış oyunlarındaki hayalet sürücü mantığına benziyor. Önceki bölümde yaptığınız her şeyi aynı şekilde gerçekleştiren bir hayaletiniz oluyor. Üstelik sadece görsel değil; yaptığı her hareket düşmanlara ve bölümlere etkide bulunuyor. Özellikle bir boss savaşını tekrar oynarken bu özellik büyük bir fark yaratıyor. Daha önce herhangi bir roguelike oyunda böyle bir şeyle karşılaşmamıştım ve gerçekten hoşuma gitti.

Ama Asla Ayrılamazsın Sonuç olarak Hotel Barcelona, iki sıra dışı ve yaratıcı isim tarafından ortaya konmuş çılgın bir proje. Hikayesi ve karakterleri kesinlikle merak uyandırıyor; özellikle otelin laneti, Dr. Carnival ile Justine’in zıt kişilikleri ve ara sahnelerdeki anime tarzı sunumlar oyunun en cazip yönleri. Fakat oyun oynanışına geldiğimizde aynı özveriyi görmek pek mümkün olmuyor. Roguelike unsurları sıradan, kontroller sorunlu, bölüm tasarımları can sıkıcı ve boss savaşları dengesiz. Phantom mekaniği gibi özgün fikirler var; ancak bunlar oyunu kurtarmaya yetmiyor.