Loopmancer: Cyberpunk Dünyasında Tekrar Eden Bir Hikaye ile Zihin Oyunları

Çin merkezli eBrain Studio’nun ilk oyunu olan Loopmancer, bazı yönleriyle yine Çinli TiGames’in ilk yapımı olan F.I.S.T.: Forged In Shadow Torch ile benzerlikler taşıyor. Her iki oyun da punk estetiğine odaklanmış. F.I.S.T. Dieselpunk ile bezeli bir dünya sunarken, Loopmancer Cyberpunk temasıyla öne çıkıyor. Bu iki oyundaki ana karakterlerin her birinin bir kolu mekanik ve her biri de dövüş ustası. Ayrıca, her iki oyunda da hikâye anlatımı ve gelişim tarzı, birinci oyun için oldukça başarılı. Buradan hareketle, sevgili okurlar, gözlerimizi Çinli oyun geliştiricilere çevirmekte fayda var; zira gerçekten eşsiz işler çıkarmaya başladılar.

Loopmancer’da Xiang Zixu isminde bir dedektif rolünü üstleniyoruz ve kaybolan bir gazeteciyi araştırıyoruz. Kaçırılma olayının baş şüphelisi Wei Long’u takip ederken, kendimizi beklenmedik bir kalabalık içinde buluyor ve maalesef ölüyoruz. Gözlerimizi açtığımızda apartmanımızda buluyoruz kendimizi; meğer her şey bir rüya değilmiş! Gerçekten ölmüş olsak da, aynı günü tekrar yaşayabileceğimiz için bu durum sıkıntı yaratmıyor. Sonuç itibarıyla bir döngünün içine hapsolmuşuz. Öğrendiklerimiz aklımızda kalıyor ve kazandığımız yetenekleri de kaybetmiyoruz. Demek ki, bu bir Roguelike oyunu.

Bugün aslında dündü, yoksa yarın mıydı?

Aynı günü tekrar yaşamak, Zixu’ya eşsiz bir avantaj sunuyor. Örneğin, Wei Long’un peşindeyken bir keskin nişancı tarafından vurulmak, bir sonraki sefer aynı noktada akıllıca hareket ederek hayatta kalmanızı sağlıyor. Bunun yanı sıra, olayla ilgili topladığınız tüm delilleri ve ipuçlarını bildiğiniz için adımlarınızı ona göre atma şansınız bulunuyor. Loopmancer kısmen lineer bir yapıya sahip, çünkü hikâyeyle ilgili yaşadıklarınıza göre bazı seçimler yapabiliyorsunuz ve bu, oyunun gidişatını tamamen değiştirebiliyor. Öldüğünüzde, apartmanınızda gördüğünüz seçimlerin sonuçlarını takip ediyorsunuz.

Örneğin, başlarda bir ipucunu takip için iki yere yönlendirilirsiniz: Ditch Village ve Kouga Industry. Kouga’ya giderseniz, hızlı bir şekilde tehlikeye girebilirsiniz. Farklı bir yolu Ditch Village’ı seçerek tercih ederseniz, o zaman tamamen farklı bir deneyim elde edersiniz. Bu seçimin ardından, rota yine ortak bir bölgeden devam ediyor, lakin sonrasında karşınıza büyük bir karar çıkıyor: Hangi karakteri kurtaracaksınız? Bu karakterlerden birini kurtarmak için 15 dakikalık süreniz var; diğeri içinse bir zaman kısıtlaması yok. Burada 15 dakikalık sürede başarılı olabileceğiniz gibi başarısız da olabilirsiniz, yanındaki alternatifi seçmek de tamamen mümkün.

Bir ağaç gibi yaşamak özgürce, sonra da ölüvermek.

Dallanan bu hikâye yapısı, oyunun çeşitli sonlarını da etkiliyor; çünkü Loopmancer’da toplamda 7 ayrı son mevcut. Hangi sona ulaşacağınız tamamen yaptığınız tercihlerle ilgili. Oyun sonunu gördüğünüzde yine apartman dairenizde uyanıyorsunuz bu da diğer yolları seçme şansınızı artırıyor. Ancak kötü sonların sayısının fazlalığı dikkat çekici. Ayrıca hikâye, beklediğiniz kadar tatmin edici bir final sunmuyor ve “Neden böyle oldu?” şeklinde soruların aklınıza takılmasına neden olabiliyor. Seçimlerin en iyisi olsa bile, sonuçlar dramatik bir şekilde kötüleşebiliyor ve bu durum, “Ama bu benim hatam değil!” gibi düşünceler doğurabiliyor. Bu noktada Loopmancer, çok orijinal bir oyun olarak karşımıza çıkıyor; çünkü dünya her zaman siyah ve beyazdan ibaret değil. Her iyi eylem beklenmedik sonuçlar doğurabiliyor. Unutmayın ki bu, karanlık bir Cyberpunk geleceği.

Loopmancer’ın aksiyonu ve Roguelike ögeleri oldukça başarılı. Her turda bir yakın mesafe silahı, bir menzilli silah, bir taktik ekipman ve bir yetenek ekipmanı kullanıyorsunuz. Topladığınız paralarla harita üzerinde yeni silahların kilidini açabiliyorsunuz ve bu, kalıcı bir ilerleme sağlıyor. İlerleyen turlarda açmış olduğunuz silahlar arasında rastgele seçenekler sunuluyor ve seçim yapıp devam ediyorsunuz. Bazı silahlar güçlü, bazıları ise zayıf. Ancak, Sık sık silah ve ekipman seçimleri yaptığınız için başlangıçta seçtiğiniz zayıf silahlara bağlı kalmak zorunda hissetmiyorsunuz. Bu da oldukça iyi düşünülmüş bir detay.

Oyun içi dövüşler yüksek tempolu ve düşman çeşitliliği de tatmin edici şekilde geniş. Bu hızlı tempoda düşmanların kafasında beliren simgelerle gelecek saldırıları tahmin edebiliyor ve buna göre savunmanızı ayarlayarak dövüşü lehinize çevirebiliyorsunuz. Yenildiğinizde tüm paralar ve topladığınız güçlendirmeler kayboluyor, ancak Core ve Memento’lar kalıcı kalıyor. Core’lar yeni yetenekler ve bonuslar açmanızı sağlarken, Memento’lar hem oyun evrenine dair bilgi veriyor hem de ilave Core kazandırıyor. F.I.S.T.’te olduğu gibi, Loopmancer’da da kostüm değiştirme imkanı bulunuyor, fakat bu sadece kozmetik bir detay. Yine de Kung-fu kıyafeti giymek, dövüşün tadını artırıyor.

Bana hemen o silahı getirin!

Tabii ki Loopmancer’ın eleştirilecek yönleri de mevcut. Örneğin, silah çeşitliliği olmasına rağmen, kullanmaya değer silah sayısı oldukça sınırlı. Ayrıca, belirli ekipmanlar yerine diğerlerini tercih etmek pek cazip gelmiyor. Oyun, çeşitlilik açısından kendisini hiç tutmadığını gösteriyor. Her oyun turunda en az 5 veya 6 bölgeyi geçerek boss’lara geliyorsunuz, bu da boss çeşitliliğini azaltıyor. Hatta bazı boss’ları farklı şekillerde birden fazla kez görmek durumunda kalıyorsunuz. Boss’ların tasarımları ve saldırı düzenleri ilginç olsa da, yetersiz kalıyor. Çoğunlukla doğru zamanda harekete geçip düellonuzu kazanmaktan başka bir şey yapmanızı gerektirmiyor.

Karakter animasyonları ve çevre grafiklerinin oldukça iyi olduğu söylenebilir. Ancak ana karakterin vücut oranları biraz dengesiz görünebiliyor. Seslendirmelerdeki vurgu eksikliği dikkat çekiyor ve bazı diyalogların zorlama olduğu izlenimi veriyor. Başlarda ilgi çekici bir şekilde ilerleyen hikâye, zamanla beklenmedik bir komedi unsuru sergileyebiliyor. Bazı sonlardaki diyalogların komik gelmesi muhtemel, bu da büyük ihtimalle Çince’den İngilizce’ye geçişte yaşanan sorunlardan kaynaklanıyor.

Bununla birlikte, Loopmancer’dan beklentilerinizi belirli bir seviyede tutarak, oldukça hızlı ve aksiyon dolu bir oyun deneyimi yaşayabilirsiniz. Hikâye başlarda oldukça ilginç olsa da ilerleyen süreçte karmaşıklaşabiliyor; ancak bu durum “Nereden oynadım bu oyunu?” yerine “Diğer sonlara ulaşmaya çalışmalıyım” düşüncesine sevk ediyor. Üstelik başarı çeşitliliği, oyunu bitirdikten sonra tekrar oynanabilir hale getiriyor, bu da onu tekrar oynamaya değer bir Roguelike haline getiriyor.