One Piece: Alabasta ve Odyssey ile Duygusal Bir Yolculuk

Vivi’nin hikâyesine gelin bir göz atalım. Alabasta Krallığı’nın prensesi olan Vivi, içten içe ülkesini yok etmek isteyen Baroque Works isimli bir organizasyona sızıyor ve Luffy ve ekibiyle karşı karşıya geliyor, fakat kaybediyor. Ardından gerçek kimliğini açıklayarak onlarla birlikte Alabasta’ya yola çıkıyorlar. Yolculukları sırasında birçok maceraya atılıyor ve Luffy ekibi, Vivi’yi kendi tayfalarının bir parçası olarak görmeye başlıyor.

Alabasta’ya ulaştıklarında ise durum oldukça karmaşık. Ülkenin askerleri, devrimciler ve Dünya Devleti’nin güçleri arasında bir savaşın eşiğinde kalmışlardır. Bu sırada Baroque Works lideri Crocodile’ın savaş alanına yerleştirdiği bir bombadan haberdar olurlar. Vivi, geçmişte olduğu gibi kendi halkını korumak için bir fedakarlık yapmaya çalışma çabası içine girerken, Luffy ona kızarak yumruk atıyor. Fakat Vivi de Luffy’ye yanıt vererek “ülkem için kendimi feda edemeyecek miyim?” diye itiraz ediyor. Bu sahneler çok etkileyici.

Savaşın patlak vermesiyle birlikte, Vivi gözyaşları içinde, birbirlerini öldüren insanlarını görerek bombayı aramaya çıkar. Nihayetinde bombayı imha ediyorlar, ama savaş devam ediyor. Vivi, çaresiz bir şekilde yüksek bir yere çıkarak “Lütfen savaşmayı bırakın. Lütfen savaşmayı bırakın.” diye bağırıyor ama kimse onu duymuyor. Bu da oldukça çarpıcı bir sahne.

Bütün bu kaos içinde Luffy, Crocodile ile karşılaşıp onunla dövüşmeye girer. Sonunda Crocodile’ı yenerek savaşın seyrini değiştirir. Savaşmayı bırakmak zorunda kalan halk, Almanya’nın yeniden barışını sağlamak için el birliğiyle çalışırlar. Ancak dostlarından ayrılma vakti gelmiştir. Vivi, dostlarıyla yelken açmak isterken kendi sorumluluklarını da düşünmek zorunda kalır. Sonuçta, Alabasta’da kalmayı seçer ve uzaklaşan dostlarına duygu dolu veda eder.

Vivi, sahil kenarında duran dostlarına teşekkür ederken bir Dünya Devleti gemisi orada belirir. Bu durum, onların dostluğuna karşıt bir durumu temsil eder. Bir veda olarak, herkes kollarını kaldırarak Cezaevi simgesi olan işareti gösterir. Bu sahne de oldukça anlamlı ve duygusal.

Kızgın kumlardan serin sulara

One Piece’e hayranlığım Alabasta hikâyesiyle başladı ve o andan itibaren devam etti. Geçmişte dergide yazdığım köşe bile “Tek Parça” adını taşıyordu. Şüphesiz Alabasta, olağanüstü yazılmış bir hikâye ama dünyanın en iyi anlatımı olmadığını da kabul ediyorum. Nostalji hissi taşıyan bir oyun arayışına girdim, bu yüzden One Piece: Odyssey oyununa yöneldim.

Odyssey’de, Hasır Şapka tayfası gizemli bir adaya düşüyor. Burada geçmişte yaşadıkları maceraları sanal olarak yeniden yaşamaları gerekiyor. Alabasta, Water 7, Marineford ve Dressrosa gibi önemli yerleri içeriyor ancak bunların çok kısa bir şekilde sunulduğunu belirtmek isterim. Hangi hikâyeyi daha detaylı görmeyi istediğimizi her zaman hayal ettim, fakat Odyssey, yalnızca nostalji yaşamak isteyenlerin ilgisini çekiyor.

Odyssey için takdir edilmesi gereken bir nokta var. Hikâyeleri kısa tutarak aynı dramatik etkiyi yaratmaya çalışıyorlar. Karakterlerin duygusal tepkileri, sanal ortamda olduklarını bilecek şekilde verildiğinden, aynı hisleri muhafaza ediyor. Bazı noktalar hala zayıf, çünkü karakterlerin asıl serideki zorluklarla başa çıkma yöntemleri burada işlemiyor. Ayrıca bazı esprilerin sürekli tekrarlandığını ifade edebilirim.

Lastik lastik meyvesinin yan etkileri

Odyssey, nostalji yaşamak isteyenler için tasarlandığına göre, oyunu tavsiye eder miyim? Bunu gönül rahatlığı ile yapamam. İki temel sebebi var: Birincisi, oyunun zorluğunun yetersizliği; ikincisi ise akıcılığının olmaması.

Odyssey, yaklaşık 30-40 saat süren sırataşlı bir RPG. Oynanış açısından derinlemesine sistemler mevcut. Ancak bu sistemlerin derinliği, zorluk olmadan hemen hemen anlamını kaybediyor. Hemen hemen hepsini kolayca geçebiliyorsunuz. Ayrıca bir zorluk ayarı yok, bu çok can sıkıcı.

Şehirlerin tasarımı harika, özellikle de Water 7 gibi favori hikayemi gezmek çok keyifli. Ancak oyunda sıkça gereksiz gidip gelmeler can sıkıcı hale geliyor. Oyunun süresini uzatmayı hedefleyen bu tür uygulamalar, geçmişe odaklanan oyun stillerinin geçerliliğini yitirdiği bir dönemde hoş değil.

Kısacası Odyssey, yavaş ilerleyen ve fazla kolay olan bir oyun. Kendi hikâyesi etkileyici olsa da, daha modern tasarımlara ihtiyaç duyuyor. Hem tatmin edici, hem de uzun süre sonra başka bir One Piece oyununa yönelmek istememin sebebi oldu.