Blizzard, son zamanlarda hem eski hem de yeni oyuncularını oldukça üzen bir firmaya dönüştü. Bu şekilde başlamak zorundayım çünkü gerçekler acı. Orijinal Warcraft ve Starcraft günlerinden beri bu firmanın hayranıyım, ancak Overwatch ile birlikte Blizzard’ın geldiği nokta beni pek memnun etmiyor. Skandalların ötesinde, temelde oyunlarının kalitesi hakkında konuşuyorum. Üstelik, firmanın potansiyelini oyunları aracılığıyla karşımıza sunabilmesinin verdiği hayal kırıklığı da cabası. Overwatch 2 bunun en çarpıcı örneği.
Çıkış süreci oldukça ilginçti. İlk oyunun sunucularının kapatılması ve ön yüklemenin önceki oyun üzerine yapılması gibi durumlar, oyuncuları büyük bir kafa karışıklığına sürükledi. Aynı zamanda, eski içeriklerin yeni oyuna aktarılmaması büyük bir hayal kırıklığı yaratmış durumda. Discord’da hala “Overwatch oynuyor” ifadesinin görünmesi de kafaları karıştırıyor. Oyun içerisinde, sonundaki 2 rakamının yalnızca oyuncuları heyecanlandırmak ve geri kazanmak için var olduğunu düşünüyorum. İlk oyunu bırakanlardan biri olarak benim gibi birçok kişi F2P (ücretsiz) oyuna gelenleri başarılı bir şekilde oyuna çekebildi. Ancak içerik açısından o “2” takısının hakkını veren hiç bir şey yok. Öte yandan, bu oyun “Overwatch 1’ın ücretsiz versiyonu” değildir. Yenilikler ve değişiklikler var, bazıları olumlu, bazıları olumsuz. Fakat bunların çoğu büyük bir Overwatch güncellemesiyle yapılabilecek şeyler; şu an itibarıyla ikinci bir oyun değil.
Oynanış açısından ise kesinlikle değişmemiş olması sevindirici. Her karakterin kendine özgü özellikleri, silahların hissiyatı ve haritaların atmosferi hâlâ yerli yerinde kalmış. Lucio ile düşmanları uçurumdan atmak veya Pharah ile adaleti sağlamak hala son derece eğlenceli. Takım olarak organize olduğunda maçları son saniyelerde çevirebilmek, Ultimate yetenekleriyle takım arkadaşlarını kurtarabilmek gerçekten tatmin edici bir deneyim. Ancak, destek karakteri olarak maçı çeviren hareketlerinizle “Play of the Game” alamamak da devam ediyor ve bu durum hoş olmuyor.
Bir diğer değişiklik, oyunun 6v6 yerine 5v5 sistemine geçmesi. Artık her sınıftan (Tank, Saldırı ve Destek) iki karakter yerine, bir tank, iki saldırı ve iki destek karakteri ile maç yapılıyor. Önceleri bu değişimden pek memnun değildim ama tek tankın olması pek çok tank karakterinin elden geçirilmesine sebep oldukça şikayet ettiğim bir nokta yok. Orisa, daha agresif bir oyun tarzına dönerken, Reinhardt’ın sağlık ve kalkanı artmış, Doomfist ise tamamen yeniden tasarlanarak tank sınıfına geçmiş. Bunun yanı sıra, tüm sınıflar ve karakterler için ufak değişiklikler ve düzenlemeler mevcut.
Ne yazık ki, bu değişikliklerin hepsi mükemmel değil ve çeşitli sorunlar da beraberinde geliyor. Sombra’nın oyun içerisindeki diğer karakterlere göre aşırı güçlü olması, Moira’nın destekten çok atak karakteriymiş gibi davranması ve Doomfist’in tank sınıfında zayıf kalması gibi sorunlar var. Bu tür dengesizlikler, her çok karakterli çevrimiçi oyunda karşılaşılan bir durumdur. Çoğu zaman, bu problemler oyunun yaşam döngüsünde çözüme kavuşabiliyor. Ancak Overwatch 2’nin tek sorunu bu değil; daha büyük bir problemimiz mevcut. Battle Pass, eski düşmanım…
Battle Pass’lerin büyük bir hayranı değilim. Belirli içeriklerin kısıtlı bir süre için sunulması ve oyuncular üzerinde “bir şeyleri kaçırma korkusu” yaratması, benim gözümde olumsuz bir sistem. Overwatch 2’nin Battle Pass’i de gördüklerim arasında en kötü olanlardan biri. Diğer oyunlarda (Apex ve Fortnite) Battle Pass seviyeleri oldukça rahat bir şekilde yükselirken, Overwatch 2’de Battle Pass için gereken görevlerin sınıflara odaklandığı için ilerlemem çok kısıtlı kaldı. Genellikle Tank ve Destek oynamayı seven biri olarak “Genji’yle bir şey yap” gibi görevler görünce zorlanıyorum. Blizzard, “En ödüllendirici Overwatch deneyimi” iddiasında bulunsa da, Battle Pass’in ve görevlerin bu kadar ödüllendirici olmadığını vurgulamak zorundayım.
Battle Pass’te kazanmanız gereken birimleri elde etmek için hafta boyunca görevleri tamamlamanız gerekli. Bir sezonda tüm görevleri yapsanız bile yalnızca 540 birim kazanmanız mümkün. Battle Pass’in 1000 birim olduğu, kayda değer skinlerin ise 2000 civarında fiyatlandırıldığı düşünülünce, bu durum oldukça komik. Apex ve Fortnite gibi oyunlarda Battle Pass’i yükseltip ödüller alabilirken, Overwatch 2’nin ekonomik yapısı gerçekten bunaltıcı.
Üzgünüm ama bu sıkıcı “Battle Pass” konusunu gündeme getirmek zorundaydım. Çünkü Blizzard’ın genel yaklaşımını anlayabilmek için bunları söylemem gerekiyordu. İlk oyunun lootbox sisteminin eleştirilere maruz kalmış olması, daha sonradan getirilen bu sistem ile daha da can sıkıcı hale dönüşmüştür. Sonuç olarak Overwatch 2, “ikinci oyun” olmayı hak eden bir oyun değil. Bazı değişikliklerin gerekli olduğunu düşünsem de köklü değişikliklerin diğer oynaması ücretsiz rekabetçi oyunlarla kapışmak amacıyla yapıldığı göz ardı edilemez.
İkinci Görüş – Can
Blizzard oyunlarını sevmiş birisi olarak Overwatch 2 hakkında oldukça endişeliyim. Çünkü bu oyun, kesinlikle “Daha iyi ne yapabiliriz?” düşüncesiyle geliştirilmiş bir yapım değil. Tamamen “Bu oyunu nasıl daha pahalıya satarız?” mantığıyla şekillendirilmiş. Ücretiz oyun olması iddiası doğru olsa da, yeni başlayan bir oyuncu olarak Overwatch 1’deki karakterleri tekrar açmak zorunda kalmak oldukça mantıksız. Sonraki karakterlerin de Battle Pass’in ücretsiz kısmında 55. seviyede kilitlenmesi yeni bir sorun. Bu durum, oyuncuların her sezon Overwatch’a vakit ayırmazlarsa bazı karakterlere erişemeyecekleri anlamına geliyor.
İlk etkinliklerde oyuncular lootbox açarak skinleri kazanabiliyordu. Şimdi ise sadece “Battle Pass’in ücretsiz tarafı” için mücadele etme şansınız var. Kullanmadığınız kahramanların spreyleri dışında herhangi bir ödül kazanmak mümkün değil. Oyun içindeki hatalar ile pahalı karakterlerin geçici olarak kapatılması gibi zayıf bir işçilik de dikkat çekiyor. Kısacası, Overwatch 2 benim için büyük bir hayal kırıklığı oldu. Uzun zamandır aktif oynamasam da etkinliklerde bakıp yeni skinler görmek zevkliydi ama bu durum elimizden alındı. Eğer bu sistemi düzeltmezlerse ben bir daha Overwatch’a dönmeyeceğim.
