Planet of Lana: Gizemli Bir Yolculukta Beklentiler ve Gerçekler

Bağımsız platform oyunlarının bir furyası var mı, yok mu tartışılırken, bazıları kalbimizi fethediyor, bazıları ise hızla unutulup gidiyor. Bence yeni bir platform oyunu geliştirmek şu dönemde hiç de kolay değil. Artık gördüğümüz tasarımlar ve mekanikler o kadar çeşitlendi ki, bir oyunun öne çıkması için kendi evrenini yaratması ve yeni teknolojilerle zenginleştirilmiş, hem eğlenceli hem de akılda kalıcı bir hikâyesinin olması şart. Aksi takdirde mevcut yüzlerce oyun arasında kaybolup gitmeye mahkum kalacaklar. Yine de, bazen dikkatimizi çeken, farklılık gösteren ve adını duyurmayı başaran yapımlar çıkıyor. İşte Planet of Lana da bu dikkat çekici oyunlardan biri. Tasarımı ve animasyonlarıyla beni hemen cezbetti. Oyunun yapısı ve sanatsal yönü, Limbo ve Inside gibi yapımlarla birleşen bir his uyandırdı bende. Ancak, günümüzde gerçekten özgün bir şey üretmek oldukça zor.

Planet of Lana, robotlar tarafından istila edilen bir kasabada, kız kardeşi Elo’nun kaçırılmasının ardından, Lana’nın maceraya atılmasıyla başlıyor. Oyunun hikayesi bu temel üzerine inşa ediliyor. Maceramız sırasında, Mui adında bir hayvanı arkadaş edinerek zorlukların üstesinden gelmeye çalışıyoruz. Çoğu durumda bulmacalarla çözüm bulsak da, pek çok zorluğu gizlenerek ve fark edilmeden aşmamız gerekiyor. İlk bakışta, sürekli gizlenmeye çalışmanın ne kadar eğlenceli olabileceği şüpheli. Oyunun ilk aşamasında verilen “Kız kardeşini bul” görevi, sona kadar hiçbir değişiklik olmaksızın sürüyor. Bu süreçte oyuncunun yapması gereken tek şey, saklanarak kaçırılan Elo’yu bulmak için Mui ile birlikte hareket etmek oluyor.

Günümüzde platform oyunları, derinlik ve yenilik arayışında. Evet, tasarımı muazzam, animasyonlar harika; ama bu tarz özellikler çoğu zaman zorunlu hale geliyor. Oyunların ilgimizi çekmesi için başka hedefler sunması artık kaçınılmaz. Bu noktada, Planet of Lana benim gözümde hikâye ve oynanış açısından eksik kalıyor. Elimdeki örnek, tahmin edebileceğiniz gibi, kurgu ilerleyişinde başından sonuna kadar aşina olduğumuz bir hikaye. Neyse ki, oyunda yer alan Mui karakteri, onun gelişimi ve Lana ile olan bağı sayesinde beni biraz daha oyunda tutmayı başarıyor.

Ne yalan söyleyeyim, Planet of Lana’dan çok daha fazlasını ummuştum. İlginç bulmacalar olsa da, çoğunlukla yürüme simülasyonu olması nedeniyle zıplama ve koşma eyleminin rahatsız edici olduğunu, karakterin hareketinin adeta yavaş bir kahvaltı eder gibi olduğunu hissettim. Zıplama animasyonları gereğinden uzun sürüyor. Bu kadar bulmaca ve gizlenmeye dayalı bir oyunda, rahat hareket edememek beni bir oyuncu olarak rahatsız etti. Bu noktada insan “Nereye kadar?” diye düşünmeden edemiyor. Neyse ki, oyun fazla uzun sürmüyor. Ancak bazı alanlarda gereksiz yere uzun yürüyüşler yapmak zorunda kaldığımız, ara sahnelerle boğulduğumuz anlar zaman zaman uzayıp gidebiliyor ve sıkıcı hale gelebiliyor. Animasyon ve sanat tasarımındaki çaba hissediliyor, ancak bu oyunların arasına katılmadığını da itiraf etmeliyim. Oyuncular yenilik istiyor, değişim arzuluyor; ha, bu da başka bir konu tabii. Nihayetinde, Planet of Lana, güzel bir deneyim sunmasına ve hoş bir atmosfer yaratmasına rağmen, tam anlamıyla tadını çıkaramadığım bir oyun olarak hafızamda yer edecektir. Geldi ve geçti, bir esinti gibi…