Rainbow Six: Extraction: Uzaylı Tehditine Karşı Yeni Bir Strateji Deneyimi

Rainbow Six: Siege, benim için her zaman bir başarı hikayesi olarak kalacak. İlk başta umutsuz bir oyun izlenimi yarattığını düşünseler de, Ubisoft bu durumu düzelterek, giden oyuncuları geri kazanmayı ve hem e-spor hem de sıradan oyuncular arasında kalabalık bir kitle oluşturmayı başardı. Rick and Morty kostümleri ve ilginç özelliklere sahip operatörler ile birlikte oyunun geldiği aşamada çeşitli tartışmalar mevcut. Yine de, 7 yıl boyunca tartışılacak kadar önemsenen bir oyun, bazı şeylerin doğru yapıldığını gösteriyor. Rainbow Six: Siege’in evrenine dayanan Extraction ise, bu doğru şeylerden biri mi? Bu konuda ciddi şüphelerim olmakla birlikte, ilginç bir girişim olduğu kesin.

Rainbow Six: Extraction, üç kişinin birlikte oynayabileceği, Siege’de tanıdık olduğumuz operatörlerin Archean isimli uzaylı tehdidiyle değişen görevler altında mücadele ettikleri bir yapı sunuyor. Bu oyunun neden bir “Rainbow Six” oyunu olduğunu düşünmekteyim. Bence, oyunun tanıdığı yüzlere ihtiyaç duyulurken Rainbow Six en uygun seçenek olarak değerlendirilmiş. Eğer Ubisoft’un yöneticileri o gün farklı bir kararla hareket etseydi belki de “Far Cry: Extraction” oynuyor olacaktık. Oyun, 18 operatörle dolu ama her birinin özellikleri farklı; bazıları tam olarak orijinaline benzerken, çoğu saldırı yetenekleri veya silahları açısından yenilikler sunuyor. Örneğin, Jager’in aktif savunma sistemi, burada uzaylılara saldıran otomatik bir taret halini almış. Zamanla karakterlerin güçlenmesi ve seviye atlaması gibi unsurlar, oyuncular için stratejik bir derinlikten bahsediyor.

Extraction, tekrar edilebilecek pek çok formasyon üzerine kurulu. Üç kişilik ekiplerle uzaylı bölgelerine dalıyorsunuz, orada üç farklı görevi tamamlayarak sağ salim çıkmaya çalışıyorsunuz. Eğer geçtiğimiz ay içinde GTFO’yu incelediyseniz, oyun döngüsünün büyük ölçüde benzerliğinden haberdarsınızdır. Oyundaki Prothean ırkı, insan operatörlerden daha güçlü ve dayanıklı. Bu da beraberinden daha stratejik oynamayı zorunlu kılıyor; bolca araştırma yapmak, takım arkadaşlarınızla işbirliği içinde hareket etmek önem kazanıyor. Operatörlerin özellikleri burada belirleyici bir rol oynuyor. Fuze ile uzaylı dolu bir odayı temizlemek ve Sledge ile yeni bir kaçış yolu oluşturmak, oynamanın en eğlenceli yanlarından biri.

Oyuncuların Rainbow Six: Siege ile tanıdığı toplamda 18 operatör mevcut. Bazıları, benzer özelliklere sahip olsa da, çoğunun silahları veya yetenekleri normal oyunlardan farklılık gösteriyor. Örneğin, Tachanka’nın bu oyundaki görev için uygun hale getirilen alev bombası atan tüfeği gibi. Hatta karakter silahlarında da farklılıklar mevcut. Bazı operatörleri seviye atlatmak mümkün, ancak sonrasında elinizde birçok etkinlikte yetersiz olan silahlar kalmakta. Oyun içi operatörlerin geliştirilmesi ise oldukça önemli çünkü bazıları pasif özelliklerle donatılıyor. Zarar görmüş operatörlerin görevden uzakta kalması da, belirli bir çerçevede düzenlenmiş durumda.

Kontrollü kaos ifadesi burada çok yerinde; çünkü üç oyuncunun da hayatta kalma ihtimali düşük. İşi ağırlaşan oyuncuları, haritalardaki üç farklı çıkış noktasına teslim ederek korumak mümkün. Her operasyonda üç görev olduğunu ve bu görevler arasında helikopterle çıkış yapmanın mümkün olduğunu belirtmeliyim. Zamanla oyunda ustalaşarak bazen kaçmanın en mantıklı karar olduğunu görebiliyorsunuz. Özellikle zorlu haritalarda bolca kaçış yapma ihtiyacı doğuyor. Oyun zorluğunu göz önünde bulundurursak, planlama başarısını sağlamak kritik. Açıkçası, ben çoğu zaman hareket etmeden duramamaya başladım.

Extraction’a baktığımda en büyük eleştirimin kuşkusuz operatörler üzerinden olacağı açık. Oyuncular tercih ettikleri karakterleri kullanmak isterken, o karakterlerin yeteneklerinin de anlamlı olması gerektiği kesin. Örneğin, Vigil görünmez hale geçip görevleri tamamlayabiliyorken, Ela’nın etkisi pek de büyük değil. Özetle, bütün operatörlerin dengeli olması tabi ki imkân dâhilinde değil ama en azından oyunda bazı karakterlerin işini görebileceği ve eğlenceli oynanış unsurlarının olmasının gerektiği düşünüyorum.

Yazımın başında bahsettiğim Far Cry esprisi de aslında tam burada devreye giriyor. Rainbow Six: Siege’in tutulmasının sebebi, oyun içindeki havalı mekaniklerdi. Yıkılabilir duvarlar, barikatlar ve diğer mekanikler her çatışmayı ilginç hâle getiriyordu. Ancak, Extraction’da bu esneklik yeterince hissedilmiyor. Evet, yıkılabilir yüzeyler mevcut ama gerektiği kadar etki etmiyorlar. Kendi güvenliğinizi sağlamak için risk alıp çelik barikatlar kuruyorsunuz ama uzaylılar çok süratli bir şekilde yıkıma sebep olabiliyor. Sırf oyunda bulunsun diye Nomad ve Ela gibi karakterlerin varlığı, anlamını yitiriyor. Aynı haritalarda farklı görevleri üstlenmek, benim için büyük bir hayal kırıklığı oldu.

Buna rağmen Rainbow Six: Extraction, iki arkadaşla oynanabilecek sağlam bir oyun haline gelmiş. Uzun süreli oynamaya uygun olmaması ve tekrarlayıcı unsurları ile sıkıntıları olsa da, bu eksiklikler görmezden gelinecek türden. Eğer arkadaşlarınızla birlikte kendinizi zorda hissedecek, heyecanlı konuşmalar yapacağınız bir FPS arıyorsanız, Extraction kesinlikle denemeye değer. Belki de ben oyunun yarısında keyif alırken, diğer yarısında ise geliştirici kararları sorgulayarak geçirdiğim için hakkını verememiş olabilirim. Extraction’ın, FPS Dark Souls’u olmaya çalışan yapısının ciddi bir hayran kitlesine ulaşması da muhtemel.