Oyun dünyasında mini oyunların bir araya gelerek bağımsız bir yapım haline gelmesinin en çarpıcı örneği şüphesiz Gwent’tir. Bu oyun, başlangıçta bir mini oyun olarak yer alırken zamanla tam teşekküllü bir oyun haline dönüşmüştür. Hâlâ popülerliğini koruyan bu kart oyunu, yeni bir ek paketin de gelmesiyle daha da fazla ilgi çekmektedir. CD Projekt, bu başarıyı bir adım öteye taşıyarak Thronebreaker: The Witcher Tales adında beklenmedik ama olumlu bir sürprizle tek kişilik bir yan oyun da çıkartmıştı. Şimdi ise, birdenbire, “Yarın yeni bir oyunumuz çıkıyor. Evet, tek kişilik. Witcher’ın kökenini anlatacağız ve Gwent’i Roguelike türüyle bir araya getireceğiz” diyerek Rogue Mage’i duyurdular. Tüm bu haberler karşısında şaşkınlık içinde kalırken, bir yandan da oynamaya başladık.
Başta garip bir fikir gibi gözükse de, elimizde oldukça ilginç bir tek kişilik Roguelike Gwent deneyimi var. Hikâye olarak, Thronebreaker’in yoğunluğunda bir içerik beklememelisiniz; aslında daha basit bir kurgu mevcut. Temel görevimiz, Alzur ve Lyliana adındaki iki büyücünün “Bu canavarlarla nasıl başa çıkacağız?” sorusuna yanıt aramak ve bu süreçte ilk bölümde bir deney gerçekleştirmeye çalışmaktır. Üç mutajeni haritadan topladıktan sonra, Albastra adında beyaz bir ejderhadan son mutajeni elde edeceğiz. İlk denememde kendime olan güvenimle “Eee, bunu da yeneriz” dedim, fakat son boss’a gelince durumum pek de öyle olmadı. Maçı 0 puanla kapatmak, Roguelike deneyiminin bir parçası; asıl keyif, tekrar denemek, haritayı yeniden keşfetmek ve güçlenerek karşınıza çıkan engelleri aşmakta yatıyor.
Zafere ulaşmanın yollarından bir tanesi de, Gwent oynayarak rekabet etmektir. Rogue Mage, standard Gwent’in biraz daha sadeleştirilmiş bir versiyonu. Örneğin, her maç tek bir turdan oluşuyor ve her turda önce siz, ardından rakibiniz oynuyor. Sonuç olarak kimin daha fazla puanı varsa o kazanıyor. Kaybettiğinizde ise kazandığınız toplam maç sayısını görebiliyor ve laboratuvar ekranına dönüyorsunuz. Bu döngü, oyunun asıl eğlenceli tarafını oluşturuyor.
Ancak, basitleştirilmiş yapısına rağmen, düşmanların farklı seviyeleri ve oynanış şekilleri nedeniyle dikkatli düşünmek zorundasınız. Mesela, eğer elinizde büyük güçleri barındıran büyüler varsa ve Maxii, the Mage Hunter ile karşılaşırsanız, stratejinizi gözden geçirmenizi öneririm, zira o büyülerinizi kullanmanız durumunda rakibe avantaj sağlayabilirsiniz. Ayrıca, Lanternbearer Wraith, sahaya Specter kartları yayarak hasar vermeye çalışıyor; bu duruma hazırlıklı olmalısınız. Oyun içindeki kartlara ve özelliklerine dikkat etmek, zafer kazanmanın anahtarıdır.
Ayrıca, karşınıza çıkacak ilk büyük engel için taktik vermek gerekirse, Albastra’nın kanatlarını yok etmek ve bağlı birimlere düzenli hasar vermek, zafere ulaşmanıza yardımcı olacaktır. Kullandığım taktiklerden biri, Giantslayer ve One-Eyed Betsy gibi güçlü kartlarla Yennefer: Conjurer’ı kullanarak rakiplerimin en yüksek puanlı kartlarına zarar vermek oldu. Bu şekilde rakip kartları dengeleyerek avantaj sağladım.
Deneyimledikçe seviye atladığınızda yeni kartlar, iksirler, büyüler ve desteler açılıyor. Başlangıçta standart bir deste ile başlıyorsunuz; ancak 15. seviyede Savage Fury, 25’te Hive Mind ve 45’te Chaos desteleri açılıyor. Farklı desteler, farklı oyun tarzları sunmaktadır. Rastgelelik ise normal Gwent’ten biraz daha fazladır, bu yüzden her durum üzerinde tam kontrol sağlamak zor olabilir.
Thronebreaker, benzerlik ve güçlü mekanikleriyle beni oldukça şımarttı. Ancak Rogue Mage, hem çok heyecanlandırmadı hem de büyük bir hayal kırıklığına yol açmadı. Orta bir deneyim sundu, ancak 50TL gibi bir fiyatla çok fazla şey kazanmanızı sağlayabiliyor. Beklentilerinizi buna göre ayarlarsanız ve farklı bir Gwent macerası arıyorsanız, yaz günlerinde keyifli zaman geçirmenin yolu olabilir. Ancak Gwent dünyasına tamamen doymuşsanız, Rogue Mage’de yeni bir şey bulamayabilirsiniz.
