Steel Hunters: Mecha Dünyasında Yeni Bir Keşif

Battle royale ve extraction tarzı oyunlarla aram pek fena değil ama işte mecha konusuna gelince, işin içine çok girmedim. Hayatım boyunca Evangelion dışında hiç mecha animasyonu izlemedim, Armored Core da aklımın köşesinden geçmedi. Ayrıca Pacific Rim’in ikinci filmi de tam bir fiyaskoydu gözümde… Ancak ilginç bir şekilde Steel Hunters, yalnızca fotoğraflarıyla bile ilgimi çekmeyi başardı. Bu ilginin artmasında Wargaming ekibinin adı geçmesi önemli bir rol oynadı. Daha önce hiç Wargaming oyunu oynamış olmasam da, etrafımdaki World of Warships ve World of Tanks hastası arkadaşların azmi, bana “buradan da bir şey çıkabilir” dedirtti. Dolayısıyla, beklentilerimi çok yüksek tutmadığım için Steel Hunters’dan oldukça keyif aldım.

Neleri İyi?

Daha önce de belirttiğim gibi, mech konusuna pek meraklı değilim. Ancak “hunter” olarak adlandırılan avcılarımızın tasarımları oldukça şık. Toplamda 7 farklı robot, pardon mecha, 3 farklı kategoride bizlerle. Bu kategorilerin ne anlama geldiğini henüz pek anlayamasam da, muhtemelen ilerleyen zamanlarda hikayeye dahil olacaklar. Her hunter temel özellikler taşısa da, yetenekleri ve tasarımlarıyla birbirlerinden farklılaşıyorlar. Örneğin Scrapper’lar, hayvansal esintiler taşıyan tasarımları ve tank vari yapılarıyla dikkat çekiyor. Coldfire PMC ise daha askeri tasarımıyla kendine yer bulmuş durumda. Haliyle, özellikler de hunter’ların yapılarına göre şekil alıyor.

• Razorside: Standart taarruz tüfeği ile düşmanlarınıza yüksek hasar verebilen bir karakter. Her oyun sonunda kazandığınız malzemelerle yeni hunter’lar açılabiliyor. Bu durum benim için büyük bir motivasyon kaynağı oldu.
• Ursus: Genellikle daha tank olarak tanımlanıyor. Beni ilk oyunlarda çok fazla zorladı. Fakat benim gözdem Weaver oldu. Mobilite anlamında diğer türlere kıyaslasa biraz zayıf, ama yüksek ateş gücüyle oyun stilime uygun bir seçenek sundu.

Şimdi de ilerleme sistemine kısaca bir parantez açalım. Oyunda her hunter’ı kazandığınız oyun içi ödüllerle güçlendirebiliyorsunuz. Ancak hem sizin hem de hunter’ınızın bir seviyesi olduğunu unutmayın. Ne kadar çok zaman harcarsanız, hunter’ınız o kadar güçlü hale gelecektir. İlerleme sistemi şimdilik çok çeşitli değil ama yapılacak birçok değişim mevcut. Özellikle, ana silahınıza ekstra yetenekler kazandırıyorsunuz. Örneğin, Weaver’ın ana silahının yeteneğini artırarak daha fazla hasar verebilir ya da standart atışlarınızı yeteneklerinizi şarj edecek şekilde geliştirebilirsiniz. Ancak temel ağaç, oynanış çeşitliliğini biraz artırıyor gibi görünüyor.

Bir diğer dikkat çekici detay da haritalar. Haritaların çok büyük ve iyi tasarlandığını söylemeden geçemeyeceğim. Dağlar, tepeler ve ovalar, adeta gerçek bir mecha deneyimi sunuyor. Üzerinden yıkamayacağınız insan yapısı herhangi bir şey yok. Evler ve köyler ayaklarınızın altında ezilip gidiyor. Her yerde alabildiğine cover alanınız var.

Neleri Kötü?

Steel Hunters, PvPvE/Extraction/Battle Royale olarak tanımlanıyor ama bu tanımda ciddi bir kimlik bunalımı var. Öncelikle PvE kısmına belli bir zaman ayıralım. Standart modda iki kişilik takımlardan oluşan 6 takım haritaya atılıyor ve buradaki PvE kısmı, kendinizi geliştirmek için tasarlanmış. İşin battle royale kısmı aslında burada devreye giriyor. Drone’lardan, düşen supply pod’lardan veya etkinliklerden topladığınız farklı renklerde modüllerle mech’inizi güçlendirebiliyorsunuz. Ancak 3. seviyeye ulaşmadan yeteneklerinizi aktive edemiyorsunuz ve bu da monotoniye yol açıyor.

Ayrıca “extraction” kısmı da bir garip. Haritadan topladığınız hiçbir şeyi dışarı çıkartamıyorsunuz. Extraction, yalnızca oyunun final anlarında devreye giriyor. Ya çıkışı ele geçirerek belirli bir süre bu çıkışı tutmaya çalışmalısınız ya da rakiplerinizi ortadan kaldırarak maçı kazanmalısınız. Oyunun esas heyecanı burada başlıyor, ancak haritalardaki büyüklük yüzünden birbirinizi bulmak kolay olmuyor.

Bildiğiniz üzere, birçok battle royale ve extraction oyununda sesler savaşın olduğu yere yönlendirir. Ancak Steel Hunters’da, savaş bölgesindeki çatışmalar ses seviyesini o kadar etkilemiyor ki. Sonuç olarak, yoğun mücadeleler genellikle pis bir şekilde çıkış anında yaşanıyor. Loot toplama dışında battle royale’ye dair kayda değer bir özellik yok gibi görünüyor. Sürekli aynı drone’ları patlatarak modül topluyorsunuz. Ancak bir ayrıcalık var; sizi dev bir Titan’a dönüştüren Goliath özelliği. Goliath olduğunuzda dev bir simge olarak haritada beliriyorsunuz ve rakiplerinizi haritadan silmek için büyük bir avantaj yakalıyorsunuz.

Son Söz

Steel Hunters, şu an erken erişimde olduğu için bu sorunların zamanla çözülmesini umut ediyorum. Bence oyunun temel PvP çatışmaları oldukça zevkli fakat o noktaya gelene kadar biraz sabırlı olmanız gerekiyor. İlerleyen dönemde oyuncuların da önemsenmesi şart. Çünkü SteamDB verilerine göre oyuncu sayısı şimdiden yarı yarıya azalmış durumda. Şimdi hep birlikte bakalım, Steel Hunters, gelecekte neler gösterecek?