Bazı oyunlar vardır ki, tanıtıldıkları andan itibaren bütün dikkatlerinizi üzerlerine çekerler. Her bir gelişmeyi takip eder, iyi haberler aldığınızda umutlanır, olumsuz haberlerde ise oyun tehlikeye girecek diye kaygılanırsınız. Nihayet oyun piyasaya sürüldüğünde, oynamaya başlar ve “Gerçekten de bu, şimdiye kadar oynadığım en güzel oyunlardan biri!” diye haykırırsınız. Ancak, Unknown 9: Awakening bu kategoride yer almıyor. Hatta bazı oyunlar vardır, Steam kütüphanenizde gezinirken “Bu oyunu ben ne zaman satın almışım?” diye düşündüğünüz. Sonrasında indirip birkaç saat oynadıktan sonra “Belki en iyi oyun değildi ama eğlenceli birkaç saat geçirdim!” diyebilirsiniz. Unknown 9: Awakening, o oyunlardan biri değil.
Yani, merhametimi bozmadan bu oyun hakkında ne söyleyebilirim, emin değilim ama belki daha detaylı açıklarsam, hiç kimseyi incitmem. O odanın içinde, oda onun içinde… Unknown 9: Awakening, zamanın öncesinde bulunan dokuz bilinmez Tanrısal varlığın hikayesini aktararak başlıyor. Bir medeniyet olan Sahin, kendi yok oluşlarını engellemek adına zamanın döngüsünü kırdığında, bu dokuz “olgu” insanlığın ve diğer medeniyetlerin devamını kendisine görev bildi. Ben daha “Sahin kim? Dokuz Bilinmez ne? Bu ne anlama geliyor?” diye düşünürken, ana karakterimiz Haroona ile karşılaştım. Adından şüphelenmem gerekiyordu, ancak daha sonrasında öğrendim ki “Unknown 9”, çizgi roman, internet dizisi ve hatta podcast serileriyle tanınmış bir marka haline gelmiş. Oyundaki hikaye ile diğer materyallerin anlatımı arasında ne kadar paralellik var, bunu bilmiyorum ama geliştirici ekibin hikâye anlatımına olan bağlılığı dikkat çekici. O kadar hevesliler ki ana karakterimize Netflix’in The Witcher dizisinden tanıdığımız Anya Chalotra hayat veriyor.
Ancak yalnızca hevesle yeterli olmuyor. Sinematik kesintiler ve yan içerikler bol olsa da, hikayenin kendisi tek başına çekici değil. Bunun nedeni belki de karakterlerin abartılı tasarımı. Kılık kıyafetinden hemen kötü karakter olduğunu anladığınız Doktor Çokkötü, ana karakterimizin akıl hocası ve süper kahraman rolünü üstlenen ana karakterimiz çoğu zaman tam bir ortaokul tiyatrosundan fırlama gibi hissettiriyor. Savaşma… Hikaye ve anlatım hakkında tartışmalar yapılabilir; fakat tartışmaya kapalı bir gerçek var ki, o da Unknown 9: Awakening’in dövüş sistemi ve oyun dinamiklerinin başarısızlığı. Öyle bir dövüş mekanizması var ki, gizliliğe dair çok da alışkın olmayan biri olarak sürekli gizli oynamaya yöneldim. Dövüşten önceki tuş kombinasyonları bile çuvallıyor, söylemeden geçemeyeceğim. Daha da kötüsü, Haroona’nın yakın dövüş komutlarına beklenmedik şekilde yanıt vermemesi. Bu durum, belki büyü yapmaya ve gizli bir yaklaşım benimsemeye teşvik için mi, yoksa hikaye gereği mi bilmiyorum; ancak kesin olan bir şey var, o da Haroona’yı bir kavga ortamında kontrol etmek son derece cansıkıcı.
Oynanış döngüsü ise şöyle özetlenebilir:
- Yürü
- Aksiyona gir (gizlilik isteğe bağlı)
Ve… İşte bu kadar! Temas ettiğiniz NPC’nin gittiği yönün tersine gittiğinizde birkaç toplanabilir eşya buluyorsunuz. Karakteriniz bir süre sonra Terminatör’e dönüşse de, bu durumu oynamanın sıkıcılığını aşamıyor. Şu an fark ediyorum ki, bu döngü o kadar sıkıcı ve uzatılmış ki ben de aynı şekilde bu paragrafı uzatıyorum. Steam’deki toplam oyun sürem ile oyun içindeki sürem arasında 4 saatlik bir fark olduğunu biliyor muydunuz? Oyun sırasında sıkıldığım için Alt + Tab tuşuna basarak o süreyi geçirdiğimi söyleyebilirim!
Genellikle, ortalama bir oyundan sonra “Çok güzel bir potansiyele sahip ama harcanmış” gibi bir değerlendirme yapmayı severim. Ancak Unknown 9: Awakening’i oynarken o kadar sıkıldım ki bunu bile söylemeye isteğim yok. Hiç gizlilik oyunu oynamamış olanlar dışında önerebileceğim bir kitle de bulmakta zorluk çekiyorum. “Oynadığım en kötü oyun” demek cesaret gerektiriyor, ancak yine de oyun oynamanızı önermeye gönlüm razı değil.
