Atlas Fallen İnceleme: Beklentileri Karşılamayan Yeni Oyun?

Atlas Fallen, bugün nihayet oyun severlerle buluştu. Çok uzun zamandır beklenen bu oyun için inceleme ambargosu, dün itibarıyla kalktı ve ilk incelemeler de gelmeye başladı. Ancak görünen o ki, oyunun beklentileri karşılaması konusunda pek de başarılı olamamış. Herkesin merakla beklediği bu yapım, inceleme puanlarıyla adeta “ben buradayım” demek için sahneye çıktı ama bir şekilde kendisini pek gösteremedi.

Opencritic’te yer alan 56 incelemenin ortalaması 67 puan olarak belirlendi. Yani, bu oyunu değerlendirenlerin çoğu “Eh işte” demekten öteye geçememiş gibi görünüyor. Metacritic’te ise oyunun çeşitli platformlardaki inceleme puanları biraz daha farklı. PC versiyonu için orta not 74, PS5 için 64 ve Xbox Series için ise 68 puan almış durumda. Bu puanlar, oyuncuların “aman aman” dediği, ama geliştiricilerin yüzünü güldüren bir durum değil. Aslında bazı incelemelerde cennet vadedilirken, diğerlerinde cehennem göründüğü için durum biraz çetrefilli. İşte bazı örnek inceleme puanları:

• NoobFeed – 90/100
• TechRaptor – 9/10
• Hobby Consolas – 83/100
• PCGamesN – 8/10
• GamingTrend – 75/100
• Destructoid – 7/10
• IGN – 7/10
• Push Square – 7/10
• Stevivor – 7/10
• Wccftech – 7/10
• COGconnected – 68/100
• God is a Geek – 6,5/10
• Spaziogames – 6,3/10
• Eurogamer – 3/5
• TheSixthAxis – 5/10
• GamesRadar+ – 2,5/5
• CGMagazine – 4/10
• GamesHub – 2/5

Oyunun dünyasında gezinmek keyifli olarak tanımlanıyor, ancak çatışma anlarında beklentilerin gerisinde kalındığı ve oyuncuya yeterli bir tatmin yaşatmadığı belirtiliyor. İşin özü, birçok şey yapmaya çalışırken, hiçbirini tam anlamıyla becerememek gibi bir durum söz konusu. Şu durum karşısında insanın aklına şu sorular geliyor: “Acaba bu oyun bir çuval incir mi, yoksa sadece bir çuval boş laf mı?” Gerçekten çok merak ediyorum.

Öyle ki, oyunun duyurulduğu günden beri içimde bir huzursuzluk vardı. Tanıtım videoları beni pek tatmin etmedi, hep bir şeylerin eksik olduğu hissiyle dolup taştım. Ne yazık ki, oyun piyasaya sürüldüğü anda bu hislerim doğrulandı. Aslında “kötü” denebilecek kadar kötü bir oyun değil, fakat belki de “mükemmel” bekleyenlerin hayal kırıklığına uğraması kaçınılmaz oldu. Fakat her zaman olduğu gibi, son söz her zaman oyuncuların olacak. Onlardan nasıl tepkiler alacağımızı hep birlikte göreceğiz. Belki de oyun, kendi içindeki sıkıntıların üstesinden gelerek bir gün “az ama öz” bir deneyim sunabilir. Kim bilir, belki de günün birinde bu oyunu hatırlayacağız ve gülümseyerek “Ah o günler, ne güzel günlerdi!” diyeceğiz!