Call of Duty: Modern Warfare’de Gerçekçilik ve Psikolojik Savaş

Call of Duty: Modern Warfare ve İhtiyaç Duyduğumuz Gerçekçilik

Call of Duty: Modern Warfare, savaşı en gerçekçi biçimde yansıttığını iddia eden oyunlardan biri. Klişe gibi gelebilir ama bazen bu gerçekçilik o kadar abartılıyor ki, insan “Acaba bu oyunu oynarken düşmanlardan daha çok psikolojik bir savaş mı yaşıyoruz?” diye düşünmeden edemiyor. Daha çıkmadan önce bile No Russian benzeri tartışma yaratacak, sert içeriklere sahip olacağı açıklanmıştı. Hani birçok kişi “Ne var canım, ben her gün yolda yürürken de bir sürü insan görüyorum!” demiştir ama işte oyun dünyasında bu konu biraz daha farklı.

Oyuncular, bazen bir video oyununun içindeki hikaye ile gerçek hayatta yaşananlar arasında gidip gelirken kendilerini kaybedebiliyor. Öyle ki, bir görevde Camden Town’da bir eve baskın düzenliyoruz. Oda oda gezip olası tehditleri ortadan kaldırmamız gerekiyor. Hani, evin içinde kaybolmuş bir kedi veya bir köpek bulursak, “Aman ne güzel, hemen sahipleneceğim!” demeye hazırlanın. Ama ne yazık ki, bu sefer işler pek de öyle gitmiyor.

Bir odanın kapısını açtığımızda, aniden bir kadınla karşılaşıyoruz. Bu kadın bir anne ve beşiğinde ağlayan bebeği için oldukça endişeli. “Hayır, hayır, lütfen ateş etmeyin, bebeğimi vurmayın!” diye yalvarmaya başlıyor. Tam o sırada biz de “Hadi canım, bu oyunda beni durduramazsın!” moduna geçiyoruz. Kadını odaya girdiğimizde vurmak mümkün; hatta bebeği kucağına aldıktan sonra da. Anneyi öldürürseniz, askerlerden biri bebeği alıp tekrar beşiğe koyuyor. “Bebek ağlamaya devam ediyor” demek istemiyorum ama hani, bu kadar dramatik bir sahneye kimse hazırlıklı olamaz!

Eğer “Evet, ben sadistim!” diyorsanız, silahınızı bebeğe doğrultup tetiği çekebiliyorsunuz. Ama burada bir uyarı var: Eğer bunu yaparsanız, ekranda “çocuklar savaşçı değildir” yazısı beliriyor ve bir önceki kontrol noktasından tekrar başlıyorsunuz. Yani, bir nevi oyun size “Hayır, bu kadar da değil!” der gibi. Ama şimdi gelin, bu durumun komik kısmına bakalım.

Oyun Geliştiricileri ve Karakterleri Tanıma Becerisi

Infinity Ward, oyuncuların sadece bir bebeği öldürmeye kalkışacaklarını düşünmekle kalmamış, bunu tekrar tekrar deneyeceklerini de düşünmüş. Yani bu geliştiriciler, hedef kitlesini tanıyor. “Bakalım, bu oyuncular bir bebek vurmayı dener mi?” diye düşünmüşler. Ama sonuçta, o tetiği çekme imkanı sunulmuş. Ekranda bebeğin vurulma anını gösterip göstermemesi aslında çok da bir şey değiştirmiyor. O tetiği çekebilen oyuncu zaten hayalinde o anı yaşamıştır bile!

Bu durumda, oyunun yazarları bir nevi “Bebeğe bir şey olursa, ben burada değilim!” diyerek bir nevi kendilerini korumaya almışlar. Hani, bu sahne hakkında bir tartışma başlatmak isterseniz, sosyal medyada “#BebeklerSilahDeğildir” gibi bir etiketle yola çıkabilirsiniz. Gerçekten de, bu durum bir tartışma konusu haline geldi. Yani, bir yandan “Bebekler silah değildir” yazısı ekrana gelirken, diğer yandan oyuncular “Ama ben sadece bir deneme yaptım!” diyebilir.

Sonuç Olarak

Sonuç olarak, Call of Duty: Modern Warfare, hem oyuncuları hem de geliştiricileri arasında ilginç bir denge kurmaya çalışıyor. Hani, bir yandan gerçekçilik iddiasında bulunurken, diğer yandan oyuncuların “Acaba bu savaşı gerçekten de yaşamak istiyor muyum?” diye düşünmesine neden oluyor. Gerçekten de, bazen bir video oyununda karşılaştığımız sahneler, insanın zihninde derin izler bırakabiliyor.

Oyun dünyası, sadece eğlence değil, aynı zamanda bir tartışma ve düşünce alanı. Belki de, bir gün bu tür sahnelerle ilgili daha fazla komik içerik üretebiliriz. Hatta belki de “Bebekleri kurtarma” temalı bir oyun yapabiliriz. Sonuçta, kimse bir bebeğin ağlamasını istemez, değil mi?