EA’nın İki Yüzü: Oyunları Geri Getirirken Nostaljiyi Yaşatmak

Ah, Electronic Arts’ın (EA) dansı, bir yandan dikkat çekmeye çabalarken diğer yandan oyuncuları nasıl hayal kırıklığına uğrattığını görünce, içimden gülmemek elde olmuyor. Haziran ayında Ultima Underworld ve Syndicate oyunlarının dijital cenneti GoG’dan kaldırılmasıyla başlayan bu macera, tam bir komedi filmine dönüşmüştü. GoG, bu durumu “yayıncının isteği üzerine” diye duyurmuştu ama kimse, EA’nın geçmişteki anılarını nasıl geride bıraktığını anlamakta zorlandı. Yani, yıllarca bu oyunların peşlerinde koşan oyuncular bir anda “Hayır, artık bunlar bizim değil!” diye bağırdıklarında kimse ciddiye almamıştı. Sonrasında yaşananlar ise, tam anlamıyla bir dizi ‘bir adım ileri, iki adım geri’ durumuydu.

Aradan yaklaşık 1.5 ay geçtikten sonra, EA’nın içsel çatışmaları sona ermiş gibi göründü ve oyunlar tekrar GoG raflarına geri döndü. Üstelik, tam çılgınlık! 3 Eylül’e kadar herkes bu ahşap sandıktan Ultima Underworld 1 ve 2 ile Syndicate Plus ve Syndicate Wars’ı ücretsiz alabileceklerdi. Chris Bruzzo, EA’nın başkan yardımcılarından biri, yaptığı açıklamalarda “oyuncuları etkileyecek kararlar verirken bunların olası etkilerini değerlendirmek için biraz zaman harcıyoruz” dedi. Hah! Yani aslında bir farkındalık oluşmuş, ama bu farkındalığın neresindeyiz bilemeyiz. Bu tür işler yapılırken “Bakalım oyuncular ne düşünüyor?” diye bir anket mi yapmadılar, sormak lazım.

Bruzzo’nun açıklamalarında, EA’nın bu kararları almadan önce oyuncuların perspektifini göz önünde bulundurmadığını kabullenmesi, oldukça çarpıcı. Düşünsenize, yıllardır yüzlerce, belki de binlerce oyuncunun kalbini kazanmış bir yapım, bir sabah kalkıp “Artık ben yokum!” demiş! Gerçekten de, oyuncuların tepkileri öyle yoğun oldu ki, bu bir hata anlaşılmaya başlandı. “Evet, bu oyunların çok sevildiğini gördük… Yirmi yıldan fazla süredir ortalıkta dolaşıyorlar ama neyse ki onları geri getirmek zorundaydık!” şeklinde duyurular gelince, insan gülerken tüyleri ürperiyor. Bir açıklama yapmak zorunda kalmak ne demek olsa gerek!

Şimdi soruyorum, bir oyunun satıştan kaldırılması, gerçekten *kime nasıl bir fayda* sağlıyor? Düşünsenize, bir araba alıyorsunuz ama satıcı kapıyı kapatıp “Artık bu araç burada yok!” diyor. Hani nerede, nerede? O parçalar geçiyor mu? Bir insanı sevilen bir oyundan mahrum bırakmak ciddi bir iş, cidden merak ediyorum bunun altında yatan mantığı. Artık EA’nın gelecekte bu tür kararlar almadan önce daha fazla düşünmesini istiyoruz, çünkü yeni nesil oyuncuların ve geçmişin temsilcileri, hala bu nostaljik serüvenleri oynamak istiyor. Neticede, oyuncular oyunlarla yaşar ve bazen hata yapmak yerine seçilen yolda da yürünebilir, o yüzden biraz hüzünlü “hoşçakal” yerine “hoş geldin!” diyelim bence.