Mario’nun markası bana her zaman büyük bir esneklik ve yaratıcılık sunmuştur. İki boyutlu platformlardan üç boyutlu oyunlara geçişte sunduğu kaliteden, en popüler yarış oyunlarına kadar geniş bir yelpaze içerisinde yer almasına faş bir hayranlık duyarım. Üstelik, rol yapma oyunları da dahil olmak üzere bu kadar başarılı projeler üretebiliyor olmaları oldukça şaşırtıcı. Sonuçta Mario, mavi bir tulum giymiş, bıyıklı bir İtalyan tesisatçısı! Ama düşündüğünüzde işin garipliği ortadan kalkıyor. Mario’nun evreninin geniş bir karakter yelpazesine sahip olduğunu görmek mümkün. Her bir karakterin kendine özgü özellikleri olsa da, bu unsurlar o kadar temel ki, her türlü oyun türünde kullanılabiliyor ve geliştirilebiliyor. Örneğin, Mario klasik bir kahraman; Prenses Peach ise iyi niyetli, sevgi dolu bir karakter. Luigi ise genelde korkak ama gerektiğinde durumu kurtaran bir figura. Bu çeşitlilik, farklı türlerden oyunların çıkmasına olanak tanıyor.
Paper Mario serisi, işte bu çeşitliliğin en iyi örneklerinden biridir. Nintendo 64’te başlayan ve en çok sevilen oyunlardan biri olarak kabul edilen The Thousand-Year Door oyununu düşünün. Bu yeniden yapım, orijinal Gamecube versiyonunu neredeyse tüm unsurlarıyla korurken, Switch platformuna yenilikler ekleyerek gelmiş durumda. Bu noktada detaylara inmek oldukça önemli.
The Thousand-Year Door, Rogueport adlı bir şehirde, Prenses Peach’in şüpheli bir satıcıdan hazine haritası almasıyla başlıyor. Fakat, Peach bu sırada X-nauts adlı bir grup tarafından kaçırılıyor ve Mario’nun hem hazineye ulaşmak için gerekli Kristal Yıldızları toplaması, hem de Prenses Peach’i kurtarması gerekiyor. Senaryo oldukça basit ve net. Ancak TTYD’ü özel kılan detay, hikâyesinden çok karakterlerin zenginliğidir. Hem diyaloglarla sundukları komedi, hem de ortaklarınızın yetenekleriyle oyun dinamikleri oldukça tatmin edici.
Örneğin, Goombella, Goom Üniversitesi’nde arkeoloji okuyan, zeki ama bir yandan biraz kaba bir Goomba. “Tattle” yeteneği sayesinde düşmanların zayıf noktalarını belirtebiliyor. Bu sevimli karakter, Mario evreninin bir parçası olarak, sahnelerde eğlenceli anlar yaratabiliyor. Oyundaki her kadın karakterin Mario’ya karşı bir hayranlık beslediğini not etmekte fayda var; Mario’yu öpmekten bir an bile geri durmuyorlar!
Oyunun mizahı, hem yazılı hem de görsel olarak oldukça keyifli. Büyük sandıklar bulduğunuzda yardım edeceğini söyleyip sonradan sizi “lanetleyen” ruhlar gibi bolca esprili sahneyle karşılaşıyorsunuz. Ayrıca, Puni adındaki şirin bir grubun kurtarılma aşamasında yaşanan komik olaylar, beni oldukça güldürdü. Bu mizah, The Thousand-Year Door’un dünyasını canlı tutan NPC’lerle birleşince, yalnızca oyun içinde değil, deneyim boyunca da keyifli bir atmosfer yaratıyor.
Oynanış açısından The Thousand-Year Door, özünde sıra tabanlı bir RYO olmasına rağmen, “Action Command” sistemini kullanarak oyuncuyu sürekli aktif tutma işlevini başarıyla yerine getiriyor. Mario’nun saldırılarını kullanırken ortaya çıkan mekanikler, kullanıcıyı daha dikkatli olmaya itiyor. Oyunda seviye atlama sistemi mevcut, ancak seviye atladığınızda yeni bir yetenek kazanmıyorsunuz. Bunun yanında, haritada gizli rozetler bulmak ya da satın almak, yeteneklerinizi geliştirmek için kullanılabilir.
The Thousand-Year Door yaklaşık 20 yıl önce çıkan bir oyun olsa da, eski bir oyun olmasına rağmen son derece güncel ve eğlenceli. Bu yeniden yapımda görsel açıdan bazı iyileştirmeler mevcut; ışıklandırma ve kâğıt estetiği çok daha belirgin hale geldi. Hem yeni müzikler hem de eski ezgilerin uyarlanmış versiyonları da oyun deneyimini zenginleştiriyor. Seslendirme olmamasına rağmen, karakterlerin etkileşimleri sırasında duyulan ses efektleri, oyunun atmosferini daha da güçlendiriyor.
Yeni oynanış sistemleri ise, eski teknolojik kısıtlamaların yarattığı gelişimleri gözler önüne seriyor. Örneğin, karakterler arası geçişi kolaylaştırmak için L tuşunu kullanabiliyor ve ZL tuşuna basarak oyunu nasıl yönlendireceğinizde ipuçları alabiliyorsunuz. Ayrıca, hızlı seyahat sistemi ile back-tracking aşamalarını daha akıcı hale getiriliyor.
Sonuç olarak, Paper Mario: The Thousand-Year Door, “30fps” gibi tartışmalara takılmadan göz ardı edilecek bir oyun değil. Mario’nun RPG türünde en iyi örneklerinden biri olan bu yapım, Gamecube versiyonu ve Switch yeniden yapımıyla birlikte oldukça tavsiye edilebilir. Eğer oyun ilginizi çekiyorsa, göz atmanızı kesinlikle öneririm. Özellikle de “Mario ne olacak ki?” diyen biriyseniz! Son olarak, Nintendo’nun Gamecube kataloğuna yeniden göz atması gerektiğini düşünüyorum. Diğer birçok eski favori oyun gibi Eternal Darkness ve Wind Waker’ı da unutmamak gerek.
