PUBG Nations Cup 2023: Türk Takımının Kahraman Hikayeleri

Bugün sizlere bir araya toplayan ve içimizi ısıtan bir konudan bahsedeceğiz; PUBG Nations Cup 2023’de ülkemizi temsil edecek PUBG Esports Milli Takım oyuncuları! Bu eğlenceli sohbetimizde, kendileriyle kariyerleri, turnuvanın heyecanı ve PUBG dünyasındaki maceraları hakkında keyifli muhabbet ettik. Ne için mi? Elbette ki Türk oyuncularımızı daha yakından tanımak ve onları desteklemek adına! Bütün oyunculara ve koçlarına bu değerli bilgiler için teşekkürlerimizi sunuyoruz. Hadi gelin, bu muhteşem takımın oyuncularına ve hayat hikayelerine bir göz atalım.

Oyuncularımızdan biri olan Lahza, aslında Semih. Kendisi 27 yaşında. Biraz daha bilgi vereyim; bu yetenekli oyuncu, PUBG’yi neredeyse oyunun ilk çıktığı günden beri profesyonel olarak oynuyor. Yani, kendisiyle havalı bir röportaj yaparken, aniden bir kamp ateşi etrafında oturan ve “Ben buna yeni başladım, ciddi misin?” diyen oyuncuların dökümünü çıkartmak zorunda kalmadık, değil mi? Diğer yandan, CodeMarco adlı Bünyamin, yüksek hedefler koymuş ve bu hedefler doğrultusunda çaba göstermeye devam ediyor. Onun hedefleri o kadar yüksek ki, muhtemelen uzaya gitmeyi bile düşünüyor!

Scof1eld ise 25 yaşında ve onun en favori aktivitesi kahve içmek. Bir yandan turnuvalarda mücadele ederken diğer yandan da kahvesini yudumlayarak “Sakin kal, bu sanal dünya!” diyor. Ayrıca, kendisi sadece iki bölüm izleyerek “Prison Break” yüzünden hüsrana uğramış halde. Bu konuda bir destek kampanyası başlatmalıyız, değil mi? Onun hemen yanında, TheMad yani Yunus Emre, profesyonel olarak HOWL Esports takımında oynuyor. Adından da anlaşılacağı gibi, kendisi her hâlükârda mad bir ruh hâlinde! Son olarak Apocalyp, dünyayı biraz daha zorlaştırmak için koç olarak bu kadroya dahil olmuş. Gerçi kendisinin görevi zor ama bir o kadar da eğlenceli.

Hadi, biraz çocukluğumuza dönelim!

1. Lahza, PUBG’ye olan tutkusunu oynamaya başladığı ilk günden itibaren haykırıyor. Hangi kahraman oyununa başlasın, alarm kurup uykusundan feragat eden bir oyuncunun karşısına geçmek bile zordu! O kuvvet, onu PUBG’nin rekabetçi yüzünde bir kahramana dönüştürdü.
2. CodeMarco ise genç yaşında birçok zorlukla karşılaşmış ama asla pes etmemiş. Antrenmanları sırasında yaşadığı karmaşalar, kendisini bu alanda sürekli yukarıya taşıdığı için şimdiki başarısı için önemli bir etken olmuş.
3. Scof1eld’in hikayesi internet kafelerde başlayan bir yaz serüveni. Adeta orası onun Fortnite’ı! Friendzone ‘Facebook’ gibi olan zamanlar, onun PUBG kariyerine dönüşmüş.
4. TheMad, stratejisi ve realist yaklaşımıyla dikkat çekiyor. Küçüklüğünde oynadığı bir oyunda “Mad” olan karakterden esinlenerek aldığını söylediği takma adı, şimdi tüm dünyadaki herkesin dilinde!
5. Apocalyp ise istikrarlı duruşuyla takım arkadaşlarıyla olan bağı sayesinde kendini geliştirmiş ve koçluk rolünde önemli adımlar atmış.

Şimdi gelelim en heyecan verici kısmına! Türkiye’yi temsil etmek, takım oyununda bir adıma daha yükselmek demek. PNC’de yer almak, bu oyuncular için sadece bir turnuva değil, bir ulusun yüreğiyle sahada mücadele etme fırsatı. Her biri, bu ulusun aidiyet duygusunu sırtında taşırken, yaşadıkları heyecanı kelimelere dökmekte zorlanıyorlar. Örneğin, Lahza buna “Ülkemizi temsil etmek bir gurur kaynağı” derken, CodeMarco “Hayatımda aldığım en büyük heyecan” demekte. İnanılır gibi değil, değil mi? Her biri adeta birer kahramana dönüşüyor.

Son olarak, PUBG’nin bilinmeyen dünyasında, gençlere aktarılması gereken çok şey var. Oyun, sadece oynamakla bitmiyor! Sağlıklı bir düzeni, dikkatlice dinlenmeyi ve iyi bir beslenme alışkanlığını benimsemeleri gerekiyor diyor Lahza. Hatta CodeMarco, “Bütün bu karmaşada kendinizi kaybetmeyin, ama her şeyin bir dengesinin olduğunu unutmayın” diye ekliyor. Anlayacağınız, oynadıkları oyunda yalnızca “şans” değil, gerçek bir uzmanlık ve ciddiyet de şart!

Bütün bu oyuncuların hikayeleri, bize sadece yetenekten öte bir şeylerin peşinden koşmamız gerektiğini hatırlatıyor. Yani, eğlenceden, bağlılıktan ve tutku dolu bir serüvenin tadını çıkarırken, asla pes etmemek gerektiğini. Özetle, asıl başarı, kelimelerin ötesindeki bir fırtına gibi değil midir? Özellikle de, tüm bu kahkahaların arasında!? Çünkü, eğer yolculuğunuzda kahkahalar yoksa, o yolculuk ne işe yarar ki?