Slime Rancher 2: Erken Erişimdeki Şirin ve Bağımlılık Yapan Deneyim

Slime Rancher’ın ilk oyunu benim için kesinlikle bir şirince deneyim oldu. Düşünün ki, yıllardır oyun dünyasında loot’lar ve sayılar arasında kaybolmuş biri olarak bu küçük, yapışkan, ama bir o kadar da sevimli slime’ların büyüsüne kapılmak tam bir şok etkisi yarattı. Evet, yalın bir gerçek var ki, loot tabanlı oyunlarda abartılmış bir “sayılar artıyor mu?” hedefine odaklanıyordum, ama Slime Rancher bana bu mantığın dışında da eğlenceli bir deneyim sunabileceğini gösterdi. Çünkü işin içinde şirin slime’ların hikâyesi ve onlarla geçireceğim zaman vardı; işte bu beni bambaşka bir kısa yolu keşfetmeye yönlendirdi!

İlk oyunu biliyorsanız, ikinci oyunun temellerini anladacağınızı düşünüyorum. Ancak bilmeyenler için basit bir özet geçmem gerekirse, işin özü yine slime toplayıp, onlara yiyecek verirken para kazanıyorsunuz. Evet, yanlış duymadınız, bu sevimli yaratıkların dışkılarıyla (yani plortlarıyla) bir ekonomik döngü oluşturuyorsunuz. Neyse ki Monomi Park ekibi, mevcut durumu ilginç hale getirmek adına yeni slime’lar, güncellenmiş ekipmanlar ve keşfedilecek yeni bir dünya ekleyerek oyununuzu tazeliyor. Ama dikkat! Erken erişim terimi burada devreye giriyor; bu, oyunun hala tam anlamıyla olgunlaşmadığına ve çoğu şeyin hala geliştirici ekip tarafından tamamlanması gerektiğine işaret ediyor.

Slime Rancher 2’nin ilk oyundan daha iyi kılan bir diğer yön, oyunun genel deneyiminin daha oturaklı olması. Her şey daha düzenli ve erişilebilir bir hale gelmiş gibi görünüyor. Oyunun arayüzü, oynaması gereken o sihirli hissettiriyor. Ancak eksiklikler de yok değil, mesela mini harita konusunda kesinlikle bir geliştirme şart. Özellikle keşif yaparken kaybolmak istemiyorsanız, bu mini harita hayat kurtarır!

Geliştirmeler bir o kadar aynı, ama bu sefer çok daha anlamlı bir his veriyor. Yeni kaynaklar, ekipmanlarınızı ve dekorasyonlarınızı geliştirmek için kullanılabiliyor. Tıpkı keşif ile eş değer, çünkü sadece “plort alıp satmak” yerine artık dünyayı keşfetmek çok daha tatmin edici! Ah, bu kaynakları bulmak bana bir süper kahraman olma hissi veriyor; kahramanların meyve-sebze toplamaya ihtiyacı var, değil mi?

Ve burada ekranın karşısında oturan ben, Rainbow Island’ın tasarımını konuşmazsam rahat edemem. Bu adanın birçok yerinde gizli alanlar, ham harika tasarım detayları ve her bir köşede keşfedilecek slime’lar var! Ancak, derin bir özlemle belirtmem gerekir ki, haritanın kullanışı oldukça karmaşık ve mini harita eksikliği, keşif heyecanımı hafifcik de olsa kırıyor.

HAYATTA KALMAM GEREKİYOR MU? Dürüst olayım, Slime Rancher 2 hakkında daha fazla bir şey söylemek zor. Erken erişim oyunları için ne yazık ki bir üç ay sonra “ben bunu oynadım mı?” sorusunu sorabileceğim, dolayısıyla şu an ne söylesem pek de bir anlam ifade etmiyor. Ama bence Slime Rancher’ın benim üzerimde yarattığı etki muazzam, bana göre biraz “sevimli ve çok sevimli” bir oyun. Ancak şu an çok fazla sunmuş olmadıklarından alışılmadık bir şey diye de yargılayamam. Kendi küçük slime’larımı virüslü Tarr’lardan kurtarıp, bulduğum yeni Slime türünü çiftliğe geri dönerken saçmalayıp öldüğümü belirtmek yerine en iyisi gidip kendiniz deneyin. Madem oyun Game Pass’te var, neden denemeyesiniz ki? Elinize yapışabilir… Hatta belki de yapışır!

Artılar:

• Görselliği göz alıcı.
• Rainbow Island’ı keşfetmek ve gezmek eğlenceli bir konum.
• İlk oyuna nazaran her şey daha doyurucu.
• Bağımlı eden oynanış döngüsü hala tatmin edici.
• Yeni Slime’lar aşırı şirin, özellikle Cotton Slime.

Eksiler:

• Erken erişimden gelen bazı eksiklikler var.
• Şimdilik “çok fazla” ilk oyunu anımsatıyor.

Ara Karar: Slime Rancher 2, günün sonunda hala aynı Slime Rancher tabii ki! Hala eğlenceli, hala şirin, hala renkli ve hala bağımlısı yapıyor. Erken erişimde olduğundan “Gerek var mıydı?” sorusunu şimdilik bir kenara koyup umut ediyorum ki, 18 ay sonra tam sürümde bu soruları sormak yerine tam tersi bir durumla karşılaşırım.