Wanderstop: Çay ve Hayal Gücünün Buluştuğu Sakin Bir Oyun Deneyimi

Pandemi başladığından beri, eve kapandıkça sıkılmaktan başka bir şey yapmadım gibi geliyor bana. Oyun oynamak haricinde gerçekten gündelik hayatımda neredeyse hiçbir şey yoktu. Yani o zorunlu izolasyon süreci gelince ben evin köşesinde oturup oyun dünyasında kaybolmayı tercih ettim. Ama pandeminin arka planda soğuyup, herkesin nefes almak için dışarı çıkmaya başlamasıyla birlikte, ben aslında o oyun dünyasında ne kadar kaybolduğumu fark etmeye başladım. Diğerleri dışarı çıkarak o güzel temiz havayı ve güneşi hissederken, ben hala oyunların derinliklerinde kaybolmuştum. Hatta zamanın hızlı geçtiğini anlamadığınız o korkutucu anlar var ya, işte onlardan biriyle yüzleşmek zorunda kaldım. Zaten sıkıldım diye düşündüğümde bile zaman, adeta bana çelme takıyordu; sanki “Ha ha! Şimdi bana yetmezsin!” diyordu.

Yani sonuç olarak, oyunu bile yeterince yoğun bir şekilde yaşamazken, Youtube videoları ve podcastler açıp kendimi daha fazla çabaya sokmaya çalıştım. Bir türlü o içimdeki “Yetmiş beş, yeterli değilsin!” diyen sesi susturamıyordum. İşin kötüsü, deniz kenarında oturup dalgaları dinlemek istesem bile, zihnimdeki bu ses hala “Hadi bakalım, sırada ne var?” diyerek durmaksızın beni rahatsız ediyordu. İşte bu nedenle Wanderstop tam da benim gibi insanların zihnindeki bu sesle ilgili bir oyun. Ama böyle yazınca hafif ciddileşiyor, değil mi? Oysa bu oyun, tam anlamıyla kafamızı dağıtmayı hedefliyor.

Limonumu unutma başka ihsan istemem! Alta adında, sıradan biri gibi görünse de aşırı iddialı bir kılıç ustası var. Sürekli yenilmez olduğunu düşünen ama bir gün kazara beklenmedik bir hezimete uğrayınca, hayatta kalmanın başka yollarını aramaya başlıyor. Belli ki, hatalarından ders almak yerine tutup bir kılıç ustasına gitmeye karar veriyor. Ancak o ustaya doğru yol alırken, birdenbire Kendini yorgun argın, yere yığılmış buluyor. Rüzgârın serinliğini ormanda duyabiliyor ancak kılıcını kaldıracak gücün kalmıyor. Ardından, özellikle çayını içmeden asla durağan olamayan Boro isimli iriyarı kel birine rastlıyor. Boro’nun kibar tavrı karşısında Alta, ormanda bayıldığı için onu biraz dinlendirmek zorunda kalıyor.

Wanderstop, bir yolculuk değil, tam tersine bir dinlendirici deneyim sunmayı amaçlıyor. Oyun içindeki çayhanede sadece bir kaç mekan var, ama o kadar eğlenceli ki! Boro’dan çay yapımını öğrenirken bir yandan da bahçıvanlık yapıyoruz. Önce çay bitkilerimizi topluyor, kurutup kaynar suya atıyoruz. Sonrasında ise, işin daha eğlenceli kısmına geliyoruz: bahçıvanlık yaparak büyüttüğümüz meyvelerle çayımızı renklendiriyoruz. Fakat dikkat! Bunlar bildiğimiz meyveler değil; Chip Chip, Waypur Sprouth gibi ne idüğü belirsiz isimlere sahip muhteşem meyveler! Kimisi çocukluk anılarına göndermede bulunurken kimisi de daha önce hiç yaşamadığımız bir deneyimi hatırlatıyor. Kısacası, bu oyun tam olarak hayal gücümüzü zorluyor.

Wanderstop’un eğlenceli kısmı, hazırladığımız çayları içen müşterilerin oluşturduğu tatlı hikâyeler. Çayınızı hazırladığınız an, Alta geçmişini anlatmaya başlıyor. Ve tahmin edin, bu bilgiye ulaşmanın altın kuralı, acele etmemek! Öyle ki, bir fincan çayı yudumlarken zaman duruyor, dizinin son sahnelerinde olduğu gibi heyecanla beklemiyoruz. Müşterilerimizin de aceleye hiç zamanları yok; çünkü burada her biri, farklı sorunları ve içsel takıntılarıyla geliyorlar. Aralarında halat gibi kalın bir zırh giymiş şövalye, düşünmeden çay istemeye giden iş adamları, hatta başka boyuttan gelmiş ziyarete gelen sempatik varlıklar bile var. Hepsi kendi sorunlarıyla uğraşarak serin çayhanemizde bülent vurgulu sohbetlerle zaman geçiriyor.

Çaycı Hüseyin bağırmayı kesse ve biraz kendi çayından içip rahatlasa keşke! Başka detaylara girmeden geçelim; sonuçta oyun, huzuru ve gündelik hayatta yaşadıklarımı tekrar keşfetmeyi vadediyor. Geliştirici Ivy Road, monotonluktaki bu huzuru bulmamız için sadece eğlencenin peşinden gitmemizi sağlıyor. O yüzden, zorunlu hale getirilmiş hedefler, görevler yok, yalnızca üzerimize düşüp zevk almayı bekleyen küçük şeyler var. Eğer kafa dinlemek istiyorsanız, bu oyun tam size göre.

Ne İyi?

• Türk insanının çay bağımlılığına hitap eden, kültürümüze uygun bir oyun olması.
• Yalın ve manidar anlatım tarzı.
• İnsanın içini ısıtan sanat tasarımı.
• Çeşit çeşit çay ve çeşit çeşit MEYVELİ ÇAY!

Ne Kötü?

• Bazen komutlarınızı oyuna aktarabilmek için birkaç defa basmanız gerekebiliyor.

SON KARAR: Stanley Parable ve The Beginner’s Guide’ın yapımcısından, hedefi on ikiden vurmaya çalışmadan hemen on ikiden vurmayı başaran sıcacık bir yapım! O yüzden, çayınızı kapın ve bu harika deneyimin tadını çıkarın!